0000006 (15)

prądowych eliminujących na wejściu filtru składową zerową prądu (tj. z wykorzystaniem układu połączeń stron wtórnych przekładników prądowych w trójkąt lub z dodatkowym prze-kładnikiem prądowym połączonym w zygzak).

Impedancje elementów filtru składowej zgodnej prądu są tak dobrane, aby przy zasilaniu prądami symetrycznymi o kolejności zgodnej napięcie na zaciskach wyjściowych k-l miało wartość maksymalną. Dzięki temu przy załączeniu impedancji obciążenia (przekaźnika) uzyskuje się wartość prądu, proporcjonalną do składowej zgodnej prądu sieci. Natomiast przy zasilaniu tego filtru prądami o kolejności przeciwnej napięcie (i prąd) na wyjściu filtru mają wartość równą zeru. Filtry składowej zgodnej prądu nie znajdują zbyt szerokiego zastosowania w układach zabezpieczeń elektroenergetycznych.

Filtry składowej przeciwnej prądu są budowane podobnie jak filtry składowej zgodnej, jednak z odmiennym układem elementów RC — patrz rys. 2.1c, d. Dzięki temu przy w pełni symetrycznym zasilaniu filtr daje na wyjściu wartość prądu i napięcia równą zeru, natomiast przy zasilaniu niesymetrycznym na wyjściu pojawia się prąd, proporcjonalny do składowej przeciwnej prądu sieci.

Na rysunku 2.5 przedstawiono podstawowe wykresy wektorowe prądów filtru składowej przeciwnej prądu z rysunku 2.łd.

Rys. 2.5. Wykres wektorowy prądów filtru składowej przeciwnej prądu z rys. 2.Id: a) zasilanego wyłącznic składową przeciwną, b) zasilanego wyłącznic składową zgodną

Maksymalną czułość zespołu filtr-przekaźnik uzyskuje się, gdy impedancja wewnętrzna filtru Z jest równa impedancji obciążenia Z₀.

2.5. Filtry składowej zerowej prądu

Najczęściej jako filtry składowej zerowej prądu stosuje się tzw. układ Holmgreena oraz przekładnik prądowy typu Ferrantiego (rys. 2.6). Na rysunku tym zastosowano nowy system oznaczania uzwojeń przekładników prądowych, zgodnie z normami; uzwojenie pierwotne — PI i P2, uzwojenie wtórne — SI i S2.

62