Choroba dziecka jako wyzwanie
© t:i
o rodzice uczą się rozpoznawania potrzeb dziecka i swoich, zaspokajania ich
(poprzez intensywny kontakt z dzieckiem, towarzyszenie mu w trudnych chwilach pomoc w zrozumieniu nowej i trudnej sytuacji, w jakiej się znalazło, zapewnienie warunków do odpowiedniej, stymulacji rozwoju, nauki i zabawy - wpływają pozytywnie na jego stan psychiczny i na postępy w leczeniu)
o rodzice mniej skoncentrowani na sobie i swoich problemach rodzice mogą dać lepsze wsparcie własnemu dziecku
o wchodząc w nową rolę - rodzica chorego dziecka- uczą się tej roli i zadań z niej wypływających.
Choroba dziecka jako wyzwanie
o takie nastawienie do choroby najbardziej sprzyja poradzeniu sobie z ni,) i szukaniu konstruktywnych rozwiązań
(rodzice mobilizuje/ się do walki o dziecko i do działania, szukajci informacji o chorobie, o sposobach jej leczenia, starajc/ się wiele dowiedzieć i nauczyć, aby stać się pomocnymi w procesie leczenia, pielęgnowania i ratowania swojego dziecka)
o rodzice przyjmujący taką postawę stają się po
pewnym czasie „ekspertami” i dobrze współpracują z personelem terapeutycznym
(często organizuje/ się w grupy samopomocy, by skuteczniej pomagać sobie i swoim dzieciom, zaczynajc/ dostrzegać, że nie tylko ich dziecko jest chore, rozwijajc/ działalność również na rzecz innych, dając sobie wzajemnie wsparcie odreagowują emocje)
Przy jasno określonych celach i zadaniach:
o jest mniej miejsca i czasu na pielęgnowanie przykrych doznań i emocji, gdyż coraz to nowe wyzwania pochłaniają czas i energię, dostarczając
o oprócz niepowodzeń i przykrości - wiele przyjemnych i radosnych zdarzeń, które rodzice mogą przeżywać sami i z dzieckiem (to właśnie one stają się źródłem nadziei i otuchy tworząc nowy fundament, na którym można budować przyszłość dziecka jak i swoją własną)
Choroba dziecka - poczucie winy
o za rzeczywiste i domniemane zaniedbania lub niedopatrzenia
o traktowanie choroby jako KARY za grzechy - przypominanie sobie własnych przewinień, „złych” myśli, tego że „kiedyś komuś źle życzyłem” - taktowanie choroby dziecka jako kary za zawarcie związku małżeńskiego wbrew'woli rodziny
o jako reakcja na własne głębokie poczucie bezradności, niemożność odmienienia sytuacji własnymi siłami
o poczucie winy za to że posiada się dziecko chore, „niepelnowartościowe” (towarzyszy temu zazdrość skierowana ku rodzicom zdrowych dzieci, złość i niechęć do całego świata)