0292 jpeg

Księga 4 • Słownik terminów

przez Archanioła Michała i zastępy Pańskie i przekazywane na swój sąd ostateczny - gdy jednemu po drugim kończy się czas - i zostaje osądzony “każdy według swoich czynów”, jak anioł Jezusa ukazał w wizji ostatnich dni wieku Ryb przekazanej św. Janowi od Objawienia. Zob. Anioł, Szatan. (Przeczytaj w Iz 14: 12-17 biblijny opis deklaracji Lucyfera o wojnie przeciw Wszechmocnemu Bogu i Jego Chrystusowi; J 8: 44; Mt 13: 24-30,36-43; Ap 12; 19: 4; 20: 11-15).

Lucyferiański, Lucyferianie. Zob. Lucyfer.

Ludzie Światła. Zob. Człowiek Światła.

Ludzkie ego. Zob. Ego ludzkie.

Maha Czohau. “Wielki Pan” siedmiu promieni. Reprezentant Ducha Świętego dla planety i jej ewolucji. Ktoś, kto ucieleśnia Trójcę i Płomień Matki siedmiu promieni i czakr i ma kwalifikacje do bycia Czohanem, czyli “Panem” każdego z siedmiu promieni. Dlatego nazywany jest Maha Czohanem, Wielkim Panem, i kieruje Siedmioma Czohanami, którzy ucieleśniają Prawo, Słowo i świadomość Chrystusową swoich promieni. Wniebowstąpiony Mistrz, który obecnie pełni urząd Maha Czohana nad Siedmioma Panami (Czohanami) promieni, był wcielony jako poeta Homer. Światło (świadomość Chrystusowa), które zaprezentował w swej ostatniej inkarnacji jako pasterz na wzgórzach Indii, stanowiło płaszcz pocieszenia dla milionów. Maha Czohan utrzymuje eteryczne ustronie ze swym fizycznym przejawem na wyspie Sri Lanka (Cejlon), gdzie zakotwiczony jest płomień Ducha Świętego. Zob. Czohan.

Maitreja. Zob. Pan Maitreja.

Makrokosmos. (gr. “wielki świat”). Większy kosmos; cały wątek i osnowa stworzenia, które nazywamy Jajem Kosmicznym.

Mówi się też o człowieku jako o mikrokosmosie, czyli “małym świecie”, i o większym świecie, w którym on żyje. Zob. Mikrokosmos.

Mantra. Mistyczna formuła lub inwokacja; słowo lub formuła, często w sanskrycie, recytowana lub śpiewana w celu zintensyfikowania działania Ducha Bożego w człowieku. Forma modlitwy, składająca się ze słowa lub grupy słów powtarzanych wielokrotnie, by przyciągnąć szczególny aspekt Boga lub istoty, która zrealizowała ten aspekt Boga. Zob. Dekret.

Manu. Sanskryckie określenie prekursora i prawodawcy ewolucji Boga na ziemi. Manu i jego boskie dopełnienie to wniebowstąpione bliźniacze płomienie wyznaczone przez Boga Ojca-Matką do sponsorowania i ożywiania Chrystusowego obrazu dla pewnych ewolucji lub fal życia znanych jako rasa główna, czyli dusz, które wspólnie ucieleśniają unikalny wzór archetypowy, boski plan oraz misję do spełnienia na ziemi. Według tradycji ezoterycznej jest siedem głównych zbiorowisk dusz, tj. ras głównych, od pierwszej do siódmej. Pierwsze trzy rasy główne żyły w czystości i niewinności na ziemi w trzech złotych wiekach przed Upadkiem Adama i Ewy. Przez posłuszeństwo wobec prawa kosmicznego i całkowite utożsamienie się z Rzeczywistym Ja te trzy rasy główne zdobyły swą nieśmiertelną wolność i wzniosły się z ziemi. Alegoryczny Upadek nastąpił na Lemurii, gdy członkowie czwartej rasy głównej dostali się pod wpływ upadłych aniołów zwanych Wężami (ponieważ używali wężowych energii kręgosłupa do omamienia duszy, czyli żeńskiej zasady w ludziach, jako środka do obniżenia męskiego potencjału, a przez to osłabienia Syna Bożego). Czwarta, piąta i szósta rasa główna (nie wszystkie dusze z tej ostatniej grupy zeszły już na ziemię) pozostaje do dziś na ziemi w swych wcieleniach. Siódma rasa

293