52 Leki neuroleptyczne
Tabela 3.6. Leki neuroleptyczne zarejestrowane w Polsce
NAZWA LEKU |
Dawki (dobowe): |
Nazwa preparatu |
/. maksymalna wyjściowa II. optymalna terapeutyczna III. maksymalna dobowa |
ALIMEMAZYNA Theralene |
I. 100 mg II. 50-600 mg III. 1000 mg |
CHLORPROMAZYNA Chlorazin Fenactil |
I. 100 mg II. 300-600 mg III. 1000 mg |
CHLORPROTYKSEN Chlorprothixen Spofa |
I. 100 mg II. 200-400 mg III. 600 mg |
CYJAMEMAZYNA Tercian |
I. 100 mg II. 100-300 mg III. 800 mg |
FLUFENAZYNA Mirenil Mirenil prolongatom* |
I. 1,5 mg II. 10-20 mg III. 30 mg |
FLUPENTYKSOL Fluanxol Fluanxol depot* |
I. 1 mg II. 3-6 mg III. 10 mg |
FLUSPIRYLEN Imap* |
zob. tabele 3.8 i 3.9 |
HALOPERYDOL Haloperidol Haldol Haloperidol decanoat* Haldol decanoas* Decaldol* |
I. 1,0 mg II. 10-20 mg III. 30 mg |
Profil psychotropowy, wskazania
Lek o wyraźnym działaniu sedatywnym, słabym antypsychotycz-nym, stosowany w stanach niepokoju, pobudzenia ruchowego w wieku podeszłym oraz u dzieci. Na ogół dobrze tolerowany.
Podstawowy, najczęściej stosowany w psychiatrii lek neurolep-tyczny, wykazuje silne działanie sedatywne, wyraźne przeciw-psychotyczne. W czasie stosowania może wystąpić depresja (jako powikłanie).
Lek o słabym działaniu przeciwpsychotycznym, wyraźnym sedatywnym oraz słabym przeciwdepresyjnym. W małych dawkach stosowany w zaburzeniach snu, stanach lęku, niepokoju. Działa cholinolitycznie.
Lek o słabym działaniu przeciwpsychotycznym, wyraźnym sedatywnym, stosowany w stanach niepokoju, pobudzenia ruchowego w wieku podeszłym.
Lek o silnym działaniu przeciwpsychotycznym, w małych dawkach „przeciwautystycznym”, może wywoływać depresję (jako powikłanie).
Lek wykazujący słaby wpływ przeciwdepresyjny i „przeciwautys-tyczny”.
Lek stosowany w przewlekłej schizofrenii.
Podstawowy, często stosowany lek o silnym działaniu przeciwpsychotycznym, wyraźnym sedatywnym, może wywoływać de-presję (jako powikłanie).