0000066 (2)

Tabela 19.2

Zasięg, LET i jonizacja właściwa protonów w tkankach miękkich (wg Lea)

Energia McV	Zasięg [xm	LET keV/[xm	Jonizacja właściwa liczba par jonów/pm
1	23	22,7	398
3	147	12,2	152
5	355	8,16	96,6
7	642	6,24	71,6
10	1211	4,67	52,2

się, że wielkość przenoszonej energii zależy od masy cząstki: — — ~ ni przy E_k - const.

Dlatego w porównaniu z cząstkami (3 zdolność jonizacyjna cząstek «, protonów i deute-rów jest stosunkowo duża, mimo że ładunek cząstek (3 jest równy ładunkowi protonu lub deuteru, a tylko dwa razy mniejszy od ładunku cząstki a.

Ilość energii przekazywanej przez ciężkie cząstki naładowane atomom tkanek jest odwrotnie proporcjonalna do energii cząstek

■    ~ —-—    dla m = const    19.8

dx E_k

Ponieważ cząstki jonizując środowisko tracą energię stopniowo, przeto gęstość jonizacji wzrasta w miarę zbliżania się cząstki do końca jej toru. Przy samym końcu toru zachodzi gwałtowny zanik jonizacji (ryc. 19.6).

Ryc. 19.6. Jonizacja właściwa wzdłuż toru cząstki alfa polonu i radu"C'.

Współdziałanie mezonów z tkankami przebiega inaczej. Prawie wszystkie mezony są wychwytywane przez złożone jądra atomów tkanek, np. tlenu. W następstwie jądro atomu ulega silnemu wzbudzeniu i rozpada się wyzwalając neutrony, protony i cząstki a o energiach do kilkudziesięciu MeV. Zjawisko to można porównać z miniaturowym wybuchem atomowym w mikroprzestrzeni.

366