0000081 (2)

Tabela 19.6

Względna skuteczność biologiczna (wg MKOR 1953)

Średnia gęstość jonizacji par jon./(im	LET keV/[im	Rodzaj promieniowania v\
100 lub mniej	3,5 lub mniej	Promienie X, y, [3	1
100-200	3,5-7,0	Neutrony termiczne	1-2
200-650	7,0-23,0	Neutrony termiczne	2-5
650-1500	23,0-53,0	Cząstki a (5-10 MeV) Neutrony szybkie Protony do 10 MeV	1-10
1500-5000	53,0-175,0	Cząstki a (1-5 MeV) Jądra odskoku	10-20

niowania, która w tkankach powoduje takie skutki biologiczne, jak 1 rad promieniowania rentgenowskiego 200 keV. Zatem: 1 rem = 1 rad • WSB.

Biofizyczna analiza biologicznego działania promieni jonizujących. Z punktu widzenia biofizyki dwie właściwości wyróżniają promieniowanie jonizujące spośród innych czynników fizycznych.

1. Niewspółmiernie intensywne, działanie biologiczne stosunkowo bardzo małej ilości energii doprowadzonej do ustroju za pośrednictwem promieniowania jonizującego. Dawka

Ryc. 19.15. Geometria absorpcji promieni a, (3, y (wg Kroh).

Ryc. 19.16. Osobliwe zachowanie się krzywej skuteczności dawki promieniowania jonizującego b (wg Zimmera).

śmiertelna dla człowieka w przypadku napromieniowania całego ciała wynosi ok. 600 rad, co odpowiada 6 dżulom lub 1,4 kalorii. Ta mała energia jest biologicznie wysoce aktywna. Prawdopodobnie wiąże się to z tym, że pierwotne reakcje popromienne zachodzą w małych objętościach o rozmiarach cząsteczek i makrocząsteczek. Poza tym w warunkach żywego ustroju początkowe niewielkie uszkodzenie ulega zwielokrotnieniu (potencjałi-zacja uszkodzenia).

381