CIMG4142

Tabela 19. Metody diagnostyki zakażeń wirusowych aa podstawie własności biologicznych wirusa (I), bezpośrednie wykrycie wirusa lab jego pod jednostek (Ml, jego białek (B| lub materiału genetycznego |G| oraz odpowiedzi immunologicznej [S|*

Grupa	Metoda	Omówienie metody	Wady i ograniczenia
1	zolacja	Zdolność wywoływania zmian w zakażonych organizmach lub todowlach komórkowych; potwierdzenie obecności aktywnego patogenu - stanowi podstawowe źródło materiału do immunologicznej diagnostyki i immu-noprolilaktyki	Zróżnicowanie wymagań wiru-iów pod względem zakażania patogenności dla określonych gospodarzy, jaj czy linii komórkowych; występowanie wielu wirusów zakażających dane komórki lub wywołujących podobne objawy — konieczna dalsza dentyfikacja
Ml	Mikroskopia dek tronowa	Bezpośrednie zaobserwowanie wirusa w badanym materiale; w połączeniu z metodami immunologicznymi możliwość bezpośredniej swoistej identyfikacji	Konieczna znaczna liczba cząstek wirusów w badanym materiale; bez badań immunologicznych niemożliwe określenie patogenu bliżej niż do rodziny
M2	Bierną aglutynacja	Zlepienie przez wirusa lub jego antygeny opłaszczonych swoistymi przeciwciałami krwinek lub lateksu - szybkie bezpośrednie wykrycie patogenu	Konieczna znaczna liczba cząstek wirusów w badanym materiale; nieswoiste reakcje wywoływane przez substancje aglutynu-jące krwinki
BI	Immuno- fluorescencja	Wiązanie znakowanych przeciwciał. Szybkie wykrycie i różnicowanie antygenów w komórkach w badanym materiale	Przy przeciwciałach poliklonal-nych możliwe reakcje nieswoiste; przy monoklonalnych mogą wykrywać tylko wybrane subpopu-lacje wirusa
B2	Immunn-peroksyd azowa	Jak w BI. Zamiast mikroskopu fluorescencyjnego zwykły	Jak w BI, ale znacznie trudniejsze różnicowanie wybarwienia struktur morfologicznych
B3	Wykrywanie enzymów wirusa	Wykrycie reaktywności odwrotnej transkryptazy jako potwierdzenie obecności posiadających ją retrowirusów	Brak możliwości bezpośredniej dokładnej identyfikacji wirusa
B4	lmmuno- enzymatyczny EL1SA**	1 Związanie antygenu przez prze-1 ciwdała i wykrycie innymi swoistymi przeciwciałami; wysoka czułość, wykrywa wolne pozako-morkowe antygeny	Jak w BI przy równoczesnym braku możliwości zróżnicowania na podstawie morfologii komórek
Ol	Elektroforeza genomu	Rozdział segmentów/fragmen-tów genomu; podstawowa przy segmentowanych genomach wirusa, pomocnicza przy innych	Wymaga dużej koncentracji oznaczanych elementów, wrażliwa na zanieczyszczenia nuklea- zami
G2	Hybrydyzacja DNA łub RNA	Wykrywanie sekwencji nukleoty dów przez związanie kompletne-1 ntamego znakowanego fragmen 1 tu kwasu nukleinowego	Wymaga dostosowania temperatury do zmienności populacji patogenu, wrażliwa na nuldeazy

ci “^b-¹⁹

Grup®	Metoda	** Omówienie metody	Wady i ograniczenia
03	Amplilikacje genomu	Wielokrotne powielenie określo- E tego obszaru genomu [PCR i in- u te]; bardzo wysoka teoretyczna 1 miłość i swoistość uwarunkowa- e aa sekwencjami ograniczający- c mi; identyfikacja produktu metodami G1 lub G2	iotychczasowe techniki nie względniają zmienności popu-icyjnej wirusów i podobieństw wolucyjnych (homologie) i funk-j oralnych (analogie) genomów; wrażliwe na nukleazy i inhibitory tolimeraz
SI	OWD	Konkurencyjność o dopełniacz kompleksów amboceptor--krwinka i antygen-przedwciało, poprawna swoistość	'liska czułość, brak róźnicowal-ności klas immunoglobulin, an-tykomplementarność surowic
S2	OZHA	Blokowanie przez przeciwciała występujących na niektórych wirusach receptorów dla krwinek; związek z przeciwciałami zobojętniającymi wirusa i chroniącymi przed zakażeniem	Inhibitory, brak hemagłutynin u wielu wirusów, niezależność od klas immunoglobulin
S3	Neutralizacja	Eliminacja zakażnośd przez związane z wirusem przeciwciała; różnicowanie ściśle spokrewnionych antygenowo wirusów; rzeczywista ocena uodpornienia	Długotrwałość wykonania, dla części wirusów trudności z doborem podłoża (zwierzęta, hodowle komórkowe), w którym nam na -ża się wirus
S4	Bierna aglutynacja	Aglutynacja przez przeciwciała opłaszczonego na nośniku antygenu; patrz M2	Czułość metody, przy biernej he-maglutynacji reaktywność przeciwciał dla krwinek jako źródło fałszywie dodatnich wyników; brak różnicowania w klasach immunoglobulin
S5	Znakowanych przeciwciał * (IF, ELI SA, RIA, FIAX)	Wiązanie znakowanych antyim-munoglobulin z kompleksem an-tygen-przeciwdało; metoda ilościowa, różnicowanie odpowiedzi w klasach immunoglobuhn	Zróżnicowana czułość w zależność od wyznakowania; możliwość fałszywie dodatnich wyników oznaczeń IgM przy obecność RF*. problem mono- i po-łiklonalnych przed wćał_ jak w BI, przy artefaktowych antygenach możliwe reakcje fałszywie ujemne i dodatnie
S6	Znakowanego antygenu Qak wyżej)	a) związanie z wyselekcjonowanymi przeciwciałami (np. cELI-SA‘) albo b) w reakcji, w której wykrywane przeciwciała stanowią „mostek" pomiędzy związanym z nośnikiem nie atakowanym antygenem a znakowanym antygenem będącym detektorem	a) mało użyteczna do badania IgG w surowicach, w których swoiste przeć wdała stanowią niewielką część ogółu immuno-gktbulin G, b) wymagają potwierdzenia ze względu na wpływ siły wiązania oraz możliwość występowania w badanym materiale innych substancji wiążących antygen

149