MUS2KOWSKt
JAN 4
cimen.. //em sarnim q«o ałiąuld comprobafur. nadają mn terminu prawniczego. Podobnie Du Cange. który wym) *««czei) #
bę mnogą: do cum en ta — tabulae, chartae, ina/rurnenf Kc**
praediorum rcTuwquc al orum jus inmatur. *a'
W od ił: es en i u do francuskiego document — n0WQ jęcie dokumentacji powstało, jak zobaczymy, w sfer** kultury francuskiej — slwerdz* Paul Otlct, te w 2daaiu* | menialion inteuuJtonuic.- d urte dvitisQlion mondiaie wym* docu'' cztery wyrazy* których Jo 187S roku brakło jeszcze w Słowni!?0* H demv Francuskiej;^ czasem zostały tam wprowadzone inłemationcł, ciytłłsiJton, mondictl (ten ostatni dop eto w natomiast słowo cfocuirie/tłflfio/t było jeszcze w 1934 r 1 M. z francuszczyzny akadem ck ej ‘.’ Niemniej jednak of cialn* francuski nos nazwę Union FrancaJse des OrganlMmesdeDan0^*^ tałion (U.F.O.D), na jedenastym zaś kongresie b-bliograP.an^f**’ Frankfurae (1932) przeprowadzono dyskusję na temat tenniSw? w wyn ku której podaje Otlet szereg pochodnych od słowa do ment: documenler. documcntaire (dotyczący dokumen*ówl wj,** tatoire (posiadający cechy dostatecznego udokumentowani,; Jo^H tonum albo documentothóąue (instytut dokumentacj l documen^!^ n,gue (technika dokumentacyjna). wreszc* docJ^toUZlS J^ menfeur (ten osiairr wyraz, utworzony, jak mówi autor na docieur. budzi wątpt.woici. chociażby ze zizgSędu aa niStcatacTS pokusę zrób en a kalamburu: door-mcn/eurl. Ni* sądzę, by w2rtJ
iawSTkLS^?? Zd0'a,,y "dobrć *ut *>W« F*»o ob^aSS
tu »» .! ,° ach '•dokun>ef>t«lislów",* * o*inmłast zaznaczę, ii zostały
1 (ocznej frsnn^l?!* u*ywa"e h**4*0 c*<*1° w Łteraturzo 1 mowa po-sie ^ak ** documenler, Ute documenl* — informować
fc“ "r*
Larouis* wyminą słcwo documert/a/ion objainlając ja jako
<w aoppuyer une otserhon sur des documenla. doeumentet -7 * ‘ *■" * *'*«•« >n>urru pojęto *
^nSS^/r,ełW* ** «lbo np. u* ounog.
fo«P
w£b “ pfac* °P««* »* Poważnych materiałach Źródło-
* ł ,‘uu<* *• łite
1» •* ***• w W IMS Iwrta l*k * « ,
■ MW Wat, . TUM WHM. O* OOCWPW