0000089

88

A. Prusiński, S. Kotwica, A. Niewodniczy

tynowe badania laboratoryjne i zdjęcia rtg kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. W przypadkach zgłaszania w wywiadzie choroby wrzodowej w przeszłości wykonywano badania na obecność w kale krwi utajonej. Dodatkowo prowadziliśmy badanie eeg (doc. dr med. hab. E. Działek), aby sprawdzić ewentualny uboczny wpływ ibuprofenu na czynność bioelektryczną mózgu. W tym celu chorzy mieli wykonane badanie eeg przed, w czasie i po leczeniu ibupro-fenem. Przy ocenie preparatu zwracano uwagę na efekt przeciwbólowy, zmniejszenie odruchowego napięcia mięśni, poprawę ruchomości kręgosłupa, stopień nasilenia objawów korzeniowych (objaw Lasegue'a), jak również tolerancję leku i objawy uboczne.

Stosowaliśmy ibuprofen produkcji krajowej (Polfa). W 15 przypadkach rozpoczynaliśmy podawanie leku od dawki 3 razy dziennie po 200 mg (600 mg na dobę), zaś u pozostałych 20 chorych od początku kuracji stosowano dawkę 1200 mg na dobę. W grupie chorych otrzymujących początkowo 600 mg ibuprofenu zwiększano po tygodniu ilość leku do 1200 mg. Leczenie tą dawką prowadzono przez okres 2—4 tygodni.

WYNIKI

U 4 (11%) chorych ze względu na objawy uboczne (pieczenie przełyku i żołądka, nudności, wymioty, odbijania kwaśną treścią) przerwano leczenie ibu-profenem.

U 15 chorych (43%) po 2-tygodniowym leczeniu ibuprofenem nie uzyskano zadowalającej poprawy, wobec czego u chorych tych włączono zabiegi fizykoterapeutyczne i leki obniżające napięcie mięśniowe (Mydocalm, Relanium, Lioresal). Mimo to w 6 przypadkach (17%) również nie uzyskano dodatniego efektu. Byli to wyłącznie chorzy z wypadnięciem jądra miażdżystego krążka międzykręgowego.

U pozostałych 16 chorych (46%) uzyskano zadowalającą poprawę polegającą na wyraźnym zmniejszeniu lub całkowitym ustąpieniu dolegliwości bólowych, poprawie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego, zmniejszeniu napięcia mięśni przykręgosłupowych, mniejszym nasileniu lub ustąpieniu objawu Lasegue'a. U połowy chorych tej grupy całkowite ustąpienie dolegliwości bólowych osiągnięto po dołączeniu, po 4—6-tygodniowej kuracji ibuprofenem, również środków obniżających napięcie mięśniowe oraz zabiegów fizykoterapeutycznych uzyskując szybko pełną poprawę.

Badania laboratoryjne w żadnym z przypadków nie wykazały istotnych zmian w czasie przyjmowania ibuprofenu.

W badanej grupie było 4 chorych z chorobą wrzodową żołądka lub dwunastnicy w wywiadzie, bez cech czynnego procesu. Wszyscy oni znosili ibuprofen dobrze, nie zgłaszali żadnych dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Przeprowadzone badania nie wykazały obecności krwi utajonej w kale. W czasie kuracji 4 dalszych chorych zgłaszało przejściowo niewielkie objawy uboczne w postaci ucisku w nadbrzuszu, lekkich nudności. Objawy te ustąpiły jednak samoistnie. Badania eeg wykonano u 10 chorych. Wykazały one bardzo nieznaczny wpływ ibuprofenu na czynność bioelektryczną mózgu. U niektórych osób zaznaczało się niewielkie zniekształcenie czynności podstawowej zapisu. U żadnego z badanych nie stwierdzono ujawnienia pod wpływem leku fal patologicznych.