j2. OZNACZANIE PRZYSWAJALNEGO MAGNEZU VV GLEBIE METODĄ SCHACHTSCHABELA
Ogólna zawartość magnezu w glebie wynosi od 0.1 do 2.0% Mg. z czego fonw przyswajalna Sianowi tylko 2-6% magnezu ogólnego. Wyróżnia się następujące formy magnezu w glebie:
a) wymienny, zawarty w kompleksie sorpcyjnym (magnez ruchomy).
b) rozpuszczalny w roztworze glebowym (magnez aktywny),
c) strukturalnie związany w siatce krystalicznej minerałów (magnez trudno dostępny).
d) ząsorbowany w minerałach ilastych typu 2:1 (magnez trudno dostępny).
c) zawarty w związkach organicznych.
Podstawowym źródłem magnezu dla roślin jest magnez wymienny (ruchomy)
- zasorbowany przez koloidy glebowe - oraz magnez roztworu glebowego (aktywny). Stwierdzono, że magnez wymienny jest dostępny dla roślin w 65-85%. W miarę wyczerpywania się zasobów magnezu wymiennego następuje ich odbudowywanie na skutek wietrzenia minerałów. Ubytek magnezu z roztworu glebowego w wyniku pobrania go przez korzenie roślin jest uzupełniany z zasobów magnezu wymiennego. Magnez trudno dostępny dla roślin występuje w minerałach pierwotnych (biotyt, homblcnda, oliwin. serpentynit, augit. magnezyt, dolomit) i wtórnych (chloryt, wermikulit, illit, smektyt). Magnez zawarty w związkach organicznych oraz w próchnicy może być wykorzystany dopiero po mineralizacji substancji organicznej.
We wszystkich typacli gleb zawartość magnezu zwiększa się wraz ze wzrostem zawartości części ilastych, próchnicy i pojemności sorpcyjnej, dlatego stwierdza się większą zawartość magnezu w glebach ciężkich niż w lekkich. Wyraźnie częstszy jest niedobór magnezu w grupie gleb kwaśnych niż w ele-ac'r lekko kwaśnych i obojętnych.
97