188 jpeg

P R Kiupism M Ohlfcld. Be/mtmia m^iurmAnw. Tcoi-k/i pohntu T I. Wwsy.iw.i 20I)X 1SUN 97K-K5-tl I* 14X14-0. <• l>> WN PWN 2007

172 CZĘŚCI Teoria wymiany międzynarodowej liniowa. W takim przypadku zależność całkowite) sprzedaży monopolisty od ceny, jaką ustala, może wyrażać następujące równanie:

Q=A-BxP.    (6.1)

gdzie: Q - ilość sprzedanego dobra; P- cena, którą firma otrzymuje za jednostkę dobra; A i B - stale dodatnie wartości. W dodatku do tego rozdziału pokazujemy, że w tym szczególnym przypadku przychód krańcowy wynosi:

przychód krańcowy ■ AIR P - Q / S,    (6.2)

z czego wynika, że:

P-MR = Q/B.

Równanie (6.2) pokazuje, że różnica między ceną a przychodem krańcowym zależy od początkowej sprzedaży Q oraz od parametru fi określającego nachylenie krzywej popytu. Jeśli ilość Q iest większa, przychód krańcowy jest mniejszy, ponieważ obniżka ceny wymagana do sprzedania większej ilości dobra jest dla firmy bardziej kosztowna. Im wyższy jest parametr B, tym bardziej sprzedaż spada przy każdej danej podwyżce cen i przychód krańcowy jest bliższy Cenie dobra. Równanie (6.2) ma zasadnicze znaczenie dla naszej analizy w ramach modelu konkurencji monopolistycznej i handlu międzynarodowego {/.oh. s. 180-197).

Koszt przeciętny i koszt krańcowy. Na rysunku 6.1 krzywa zlC odzwierciedla koszt przeciętny produkcji firmy, czyli całkowity koszt produkcji podzielony przez wyprodukowaną ilość. Ujemne nachylenie odzwierciedla nasze założenie o występowaniu korzyści skali, tak żc im większa jest wielkość produkcji firmy, tym niższy jest koszt jednostkowy (przeciętny). MC oznacza na rysunku koszt krańcowy firmy (koszt produkcji dodatkowej jednostki dobra). Znając podstawy ekonomii wiemy, żc kiedy koszty przeciętne są malejącą funkcją wielkości produkcji, koszty krańcowe są zawsze niższe od kosztów przeciętnych. Toteż krzywa MC leży poniżej AC.

Równanie (6.2) pokazuje zależność między ceną a przychodem krańcowym. Odpowiada temu wzór opisujący zależność między kosztem krańcowym a kosztem przeciętnym. Załóżmy, że całkowita funkcja kosztów firmy (C) ma postać:

C = F + < x Q,    (6.1)

gdzie: /• - koszt stały, który jest niezależny od wielkości produkcji firmy; c - koszt krańcowy firmy; £) - ponownie wielkość produkcji. (Tę postać funkcji kosztów nazywamy liniową). Koszt stały w liniowej funkcji kosztów powoduje, ze pojawiają się korzyści skali, ponieważ im większa jest produkcja firmy, tym mniejszy jest koszt stały na jedną jednostkę produkcji. Konkretnie, przeciętny koszt firmy (całkowity koszt podzielony przez wielkość produkcji) wynosi:

(6.4)

koszt przeciętny = AC = C/ Q = F / Q + c.