18,19 (3)

przed dowolnym uczestnikiem, kuca i próbuje za pomocą kocich grymasów i ruchów, łaszącego się mruczenia i miauczenia, skupić na sobie uwagę tej osoby, która z kolei musi pogłaskać „kota" i trzy razy powiedzieć: „Biedny czarny kot". Nie można kontaktować się z „kotem" w żaden inny sposób, nie można uśmiechać się ant też pozwolić wyprowadzić się z równowagi. Jeśli mimo to osoba, którą zainteresował się „kot", straci panowanie nad sobą, zamienia się rolami z „kotem" i wchodzi do koła. Jeśli zaś „kotu” nie uda się wyprowadzić tego uczestnika z równowagi, musi on poszukać sobie nowej ofiary.

Na początku zabawy ustalamy wspólnie, ile prób jest dozwolonych, na przykład trzy lub cztery, a po ich przeprowadzeniu albo wybieramy nowego „kota", albo kończymy zabawę, ponieważ najprawdopodobniej spełniła ona już swoje zadanie, jakim było osiągnięcie spokoju i samokontroli.

Mruganie

Do przeprowadzenia tej zabawy potrzebujemy nieparzystej liczby osób, które ustawiają się parami jedna za drugą w kole. Uczestnik, który pozostanie bez pary, próbuje teraz, poprzez mruganie do osób stojących z przodu, zwabić kogoś do siebie. Partner osoby, która została zwabiona, musi spróbować przytrzymać ją przy sobie. Jeżeli mimo wszystko uda się jej uciec, wtedy ten, kto pozostanie bez pary, zamienia się rolami z „mrugającym". Osoba, która została zwabiona mruganiem do środka koła, staje ze swoim nowym partnerem tak, że teraz każdy z nich musi przytrzymywać drugiego albo próbować mu uciec.

Uczestnicy znajdujący się po wewnętrznej stronie koła mogą również siedzieć na krzesłach, za którymi stoją ich partnerzy. Jedno krzesło musi przy tym pozostać wolne.

Tę zabawę w mruganie można przeprowadzić również z parzystą liczbą uczestników. Wszystkie osoby siedzą wtedy w kole na krzesłach, przy czym jedno krzesło jest wolne. Ten, kto ma po swojej lewej stronie puste krzesło, mruga teraz do dowolnego uczestnika w kole i zaprasza go w ten sposób, aby przesiadł się na puste miejsce. Sąsiad z prawej strony musi zatrzymywać osobę, która chce wstać, na jej dotychczasowym miejscu. Naturalnie może nn zareagować dopiero wtedy, gdy zauważy, że rzeczywiście coś się dzieje.

„Mruganie" to bardzo szybka zabawa, w której osoby znajdujące się w ruchu, szybko się zmieniają. Dlatego też można ją stosować lako krótką przerwę w czasie napiętych zajęć, takich jak: długie dyskusje, praca grupowa albo lekcje.

Podróż do Jerozolimy

Krzesła, których jest o jedno mniej niż osób w grupie, ustawiamy w długim szeregu obok siebie tak, że po każdej stronie na przemian znajduje się siedzisko i oparcie. Prowadzący włącza teraz kasetę / muzyką albo zaczyna śpiewać, gwizdać, grać na instrumencie lub i><) prostu opowiadać jakąś historię. Pozostali uczestnicy spacerują w tym czasie wokół krzeseł. Nagle prowadzący przerywa niespodziewanie muzykę albo opowiadanie i wszyscy uczestnicy muszą tein/, możliwie jak najszybciej, poszukać sobie miejsca do siedzenia. In osoba, która nie będzie miała, gdzie usiąść, zostaje wykluczona i zabawy. Po każdej rundzie odstawiamy na bok jedno krzesło i po-dtó/ do Jerozolimy toczy się dalej - aż pozostanie tylko jedno krzemu t jeden uczestnik.

W tej zabawie grupa nie powinna być zbyt liczna, aby nie trwało /by! długo zanim nząd krzeseł zmniejszy się do jednego i aby wyklu-< /one już z zabawy osoby nie zaczęły się nudzić.

Chodzi lisek kolo drogi

Wszyscy uczestnicy, z wyjątkiem jednego, stoją lub siedzą ia/ kole, twarzą do środka. Ta osoba, która nie znajduje się w kole,

19