1 0

5. Elementy ściskane i zginane

W normie podano zasady obliczania elementów pełnościennych o stałym przekroju dowolnej klasy, obciążonych w ogólnym przypadku siłą podłużną N i momentami zginającymi M_x i M_y, działającymi odpowiednio względem osi największej (X) i najmniejszej (K) bezwładności przekroju.

5.1. Warunki nośności elementów ściskanych i zginanych

Nośność (stateczność) elementów pełnościennych ściskanych i zginanych sprawdza się wg wzoru (58) normy

N    Mxitiax _j_ fiyM_ymsx ^    ^

<PiN_Rc (p_LM_Kx

gdzie według wzoru (57) składnik poprawkowy

fi-Mh

N

^ 0,1,

przy czym wskaźnik i odpowiada rozpatrywanej płaszczyźnie wyboczenia (prostopadłej do osi i = x lub prostopadłej do osi y, i = y). Sprawdzenie takie powinno być przeprowadzone dwukrotnie - dla <p_x i ę_y.

Wartość fiM_max należy ustalać wg tabl. 12 normy, w zależności od warunków podparcia i obciążenia pręta, na odcinku równym jego długości obliczeniowej l₀ w rozpatrywanej płaszczyźnie wyboczenia. W tabl. 12 uwzględniono cztery przypadki podparcia i obciążenia pręta, tj.:

a) pręt o węzłach wzajemnie poprzecznie nieprzesuwnych (jU < 1) obciążony momentami w węzłach podporowych (\M₂\ ^ Mfi, wtedy

fiM_max = 0,55/Wj + 0,45M₂, lecz fi ^ 0,4;

b) pręt o węzłach wzajemnie poprzecznie przesuwnych (fi > 1), jednostronnie lub dwustronie utwierdzony, wtedy

fiM_max = M_l + 0,15M₂, lecz fi ^ 1,

przy czym, jeśli M_max występuje między węzłami podporowymi, a także dla wspornika przyjmuje się fi = 1;