15

Przykład 6.3 125

e_v = 65 -i- 5 + 35 + 60 - 36 = 129 mm,

M₀ = Ve_v = 47,2-0,129 = 6,09 kNm.

Analizując obciążenia poszczególnych nitów w połączeniu można stwierdzić, że najbardziej obciążony jest nit 1, ponieważ odpowiednie składowe sił działające na niego sumują się, a ponadto jest on najbardziej oddalony od środka ciężkości grupy nitów    . Siłę wypadkową przypadającą na nit 1 można

obliczyć dwoma sposobami (rys. 6.4)

Siły składowe    Siła wypadkowa S w nicie 1

od momentu M₀    -wg sposobna    -wg sposobu b

Rys. 6.4

a)    wg wzoru (79) normy,

b)    sposobem tradycyjnym, polegającym na określeniu wartości rzutów sił składowych na osie y i wyznaczeniu wypadkowej tych rzutów.

a) Obliczenie siły wypadkowej dla nita 1 wg wzoru (79):

- siła składowa S_F działająca na każdy nit od wpływu wypadkowej F z sił

F_x i F_y

F = yF? + Fj = V24.8M7,2² = 53,3 kN,

S_y = Fin = 53,3/5 = 10,66 kN;

- kąt nachylenia siły F i S_F do osi y

&_F = arc-tg (F_x/F_y) = arc tg(24,8/47,2) = 27,72°,

- siła składowa S_M działająca na nit 1 od wpływu momentu M₀ S_M = M^lUrd² = 6,09-0,0646/(13320-10“⁶) = 29,53 kN,

- kąt nachylenia siły S_M do osi y

= arctgl-yj/.rj) = arctg(60/24) = 68,20°,