Mikrofale, które odkrył James Clerk Maxwell w 1864 roku, powstają podobnie jak fale radiowe, ale mają wyższą częstotliwość. Są to fale elektromagnetyczne o małej długości, zawierającej się w granicach od 1 mm (częstotliwość 300 GHz) do 30 cm (1 GHz). Znajdują się one w widmie między falami ultrakrótkimi a podczerwienią. Jest to rodzaj promieniowania, które rozchodzi się w postaci wzajemnie przenikających się drgań elektrycznych i magnetycznych.
Mikrofale znalazły zastosowanie w procesie podgrzewania dań w kuchni mikrofalowej.
Kuchnia mikrofalowa (iys.la) jest to urządzenie, służące do gotowania, podgrzewania, grillowania i pieczenia różnego rodzaju potraw. Źródłem mikrofal w kuchence mikrofalowej jest magnetron (rys. Ib), który wytwarza fale o częstotliwości około 2,45 GHz, co odpowiada długości fali 12,2 cm. Jest to dioda cylindryczna, w której katodą jest metalowy walec emitujący wolne elektrony, umieszczony w anodzie w kształcie pierścienia z rezonatorami wnękowymi. Dioda umieszczona jest między dwoma stałymi magnesami (górnym i dolnym). Elektrony, z powodu wzrostu cząsteczkowej aktywności wewnątrz katody (na skutek .przyłożonego” napięcia elektrycznego), płyną przez przewodnik od katody (ujemnego potencjału) do anody (dodatniego potencjału), powodując powstawanie pola magnetycznego wokół tego przewodnika. Oscylujące pole mikrofalowe, wytworzone przez drgający obwód rezonansowy, kierowane jest falowodem do wnętrza kuchenki.
Częstotliwość drgań mikrofal jest tak dobrana, aby dzięki rezonansowi pochłaniały ją cząsteczki wody w potrawie, które jako cząsteczki polarne oddziałują z falami elektromagnetycznymi. Pochłanianie energii przez cząsteczki wody (dipole) powoduje, że cząsteczki te drgąją i obracają się wiele tysięcy razy na minutę, wytwarzając ciepło, które dzięki przewodzeniu
89