22

METODA WYZNACZANIA GIĘTKOŚCI' ELASTYCZNYCH WYKŁADZIN TODŁOGOWyCH _PN-EN 436 Elastyczne pokrycia podłogowe Vvyz.-iacy.anic giętkości_

Wg PN-75/B-04270 i PN-EN 436

Badanie prowadzi się na 6 próbkach wyciętych z wykładziny jw. O wymiarach 50x300 inni, przy czym 3 próbki powinny być wycięte w kierunku podłużnym materiału, 3 w kierunku poprzecznym.

Próbkę należy zginać ręcznie pr/cz ok, 5 Sekund wokół pręta (trzpienia) o średnicy 20 rnm, stroną użytkową (wierzchnią) na zewnątrz, tak, aby jedna z krótszych krawędzi próbki wykonała obrót o 180° w stosunku dó położenia pierwotnego. Po sprawdzeniu, że próbka nic wykazuje uszkodzeń w postaci spękań, badanie zakończyć.

Dla wyrobów, które wykazują oznaki zarysowania, należy przeprowadzić dalsze badanie używając trzpienia 40 min. Jeśli wyniki wykażą brak dalszego zarysowania, zanotować fakt użycia trzpienia 40 mm

METODA wyznaczania odporności na rozwarstwienie wykładzin PODŁOGOWYCH ELASTYCZNYCH

PN-EN 431 Elastyczne pokrycia podłogowe - Wyznaczanie odporności na rozwarstwienie także PN-7S/B-04270 „Wykładziny podłogowe z polichlorku winylu.Badania’' - p 2.15. Sprawdzenie wzajemnej przyczepności warstw w wykładzinach widowarstowych__

1.    Definicjo. Odporność na rozwarstwienie; siła przyłożona do jednej warstwy elastycznego pokrycia podłogowego, w wyniku działania której oddziela sieją cd drugiej warstwy.

2.    Zasada metody. Mierzy się silę potrzebną do oddzielenia warstw wykładziny w wyniku oddzielania.

.3. Przyrządy i materiały. /rywarka z odpowiednim zespoleni rozciągającym i urządzeniem rejestrującym.

4.    Pobieranie i przygotowanie próbek Pobiera się reprezentatywną próbę wykładziny i pobiera się / niej 6 próbek roboczych; minimalnej długości 150 mm i szerokości 50 ± 1 mm. trzy wycięte w kierunku wytwarzania i trzy w kierunku prostopadłym

Rozpocząć rozdzielanie dwóch warstw na dostatecznej długość:, umożliwiającej zamocowanie próbki roboczej w- zaciskach ziywsrki.

Rozdzielanie warstw materiału zapoczątkować poddając próbki działaniu ogrzanego powietrza za pomocą grzejnika typu termowentylator lub suszarki do włosów, albo zanurzając jeden koniec próbki na głębokość do 50 mm w udanie etylu na 10 min - do momentu stwierdzenia lekkiego rozptilchmcttia końca próbki, po czym próbki należy poddać suszeniu w suszarce w temperaturze <50°C w ciągu 2 godzin i dalej przechowywać w warunkach laboratoryjnych określonych w p 5.

5.    Sezonowanie. Próbki robocze sezonować w powietrzu o temp 23 y 2 °C i wilgotności względnej 50 ± 5 % przez co najmniej 24 godziny. W takich warunkach prowadzić też badanie.

6.    Procedura. Każdą przygotowaną wg 4 próbkę poddać ręcznemu rozdzieleniu warstw (których sprawdzenie ma być przeprowadzone) na długości ok. 50 mm, a następnie rozdzielone końce Umocować w uchwytach zrywarki. ['o włączeniu maszyny próbka powinna być poddana rozciąganiu z prędkością 100 moi na minutę aż do osiągnięcia rozwarstwienia na odcinku równym 100 mm. Rejestrować silę rozdzielającą od początku rozdzielania. Jeśli warstw nie można rozdzielić, zapisać to i nic wykonywać badania.

7.    Obliczenie wyników. Z wyników zanotowanych dla poszczególnych próbek (oddzielnie dla każdego kierunku wykładziny) obliczyć średnią arytmetyczną, odrzucając odczyt pierwszy i ostami Następnie dia obu kierunków wyrazić wynik w niutonach na 50 milimetrów (N750mm).

'V sprawozdaniu z badań należy podać;

•    pełną identyfikację badanego wyrobu, łącznie z rodzajem, pochodzeniem . kolorem,

° jeśli warstwy można rozdzielić: a) średnią odporność na rozwarstwienie dla każdego kierunku, b) minimalne wartości dla każdego kierunku,

•    sposób.’ w jakipróbki robocze zniszczyły się. jeśli r.io nastąpiło zwykłe rozwaistwicnic,

° jakiekolwiek odstępstwa od normy, które mogłyby wpłynąć na wyniki.

28