251 jpeg

f* 1X1 upiłlll. /•!    ...........Ul    t    ł A a    *VW

SUN •JTK-SMH-MSU-O. O by WN PWN 2007

ROZDZIAt 7 Międzynarodowe przepływy czynników produkcji 235

ukierunkowaną w stronę produkcji bieżącej, zaś inne będą ukierunkowane w stronę przyszłej produkcji. Za chwilę wyjaśnimy, jakim rzeczywistym różnicom między tymi krajami odpowiadają te przesunięcia, ale najpierw załóżmy, że mamy do czynienia z dwoma gospodarkami. Krajem i Zagranicą, które różnią się międzyokresowymi krzywymi możliwości produkcyjnych. Możliwości produkcyjne Kraju są ukierunkowane w stronę konsumpcji bieżącej, możliwości Zagranicy zaś w stronę konsumpcji przyszłej.

Przjsrla

konvjmp:ia

Rysunek 7.4

Międzyokresowa granica możliwości produkcyjnych

Kraj może wymienić konsumpcję bieżąca na przyszłą w ten sam sposób, w jaki motc zwiększyć produkcję jednego dolna kosztem innegu dolna.

Przez analogię do wcześniejszego rozumowania wiemy już. czego można się spodziewać. Przy braku międzynarodowej działalności pożyczkowej oczekiwalibyśmy, że względne ceny przyszłej konsumpcji są wyższe w Kraju niż w Zagranicy, a zatem jeśli dopuścimy możliwość handlu w czasie, możemy oczekiwać, że Kraj będzie eksportował bieżącą konsumpcję, importował zaś konsumpcję w przyszłości.

Jednak może to się wydawać nieco zagadkowe. Jaka jest względna cena przyszłej konsumpcji i tak można prowadzić handel w czasie?

Realna stopa procentowa

J3k kraj prowadzi handel w czasie? Podobnie jak każdy człowiek. kra| może handlować w czasie poprzez pożyczanie. Rozważmy, co się dzieje, kiedy ktoś pożycza od kogoś pieniądze. Osoba taka ma możliwość wydać obecnie więcej, niż wynosi jc| dochód, lub - innymi słowy - może skonsumować więcej, niż wyniosła jej produkcja. Później jednak musi spłacić pożyczkę wraz z odsetkami, a zatem w przyszłości będzie konsumować mniej, niż wyprodukuje. Osoba taka - przez zaciąganie pożyczek - dokonała wymiany przyszłej konsumpcji na bieżącą. Takie samo rozumowanie odnosi się do pożyczającego kraju.