2

współistniejąca choroba von Willebranda, trombocytopenia i inne stany chorobowe lub leki, które mogą wpływać na hemostazę.

Obraz kliniczny:

Nasilenie objawów klinicznych w znacznym stopniu uzależnione ję§L-od-wielkości _psa. U małych ras ( caim terrier, amerykański cocker spaniel, owczarek szetlandzki, terrier szkocki, buldog francuski) jest lekkie lub średnie; ciężka postać występuje u dużych ras (bernardyn, alaskan malamute, owczarek staro angielski, owczarek niemiecki). Hemofilia B objawia się występowaniem krwiaków, wylewów krwawych do jam stawowych, krwotokami z układu pokarmowego lub do jam ciała. W łagodnych formach hemofilii B psy mogą osiągnąć dojrzałość z niewielkimi łub bez przypadków krwotoków .

Rozpoznanie opiera się na badaniach laboratoryjnych. W chorobie tej występuje przedłużony czas protrombinowy ze znacznie zmniejszoną aktywnością czynnika IX, wyniki pozostałych testów są w granicach normy, jeśli brak chorób współistniejących ( choroby von Willebranda, schorzeń wątroby). Czas protrombinowy jest przedłużony, ponieważ obniżona aktywność czynnika IX zaburza tworzenie skrzepu drogą wewnątrzpochodną. U suk rodowodowych wskazane jest oznaczenie aktywności czynnika IX ( nosicielki mają 30-70% aktywności prawidłowej, co nie zaburza w widoczny sposób hemostazy i nie daje objawów klinicznych)

Choroba von Willebranda

Trzecią wrodzoną skazą krwotoczną jest choroba von Willebranda, również występująca u wielu ras psów. Informacje na temat tej skazy krwotocznej znaleźć można we wcześniejszych opracowaniach. Choroba von Willebranda często wiąże się z hemofilią A, ponieważ czynnik von Willebranda jest nośnikiem czynnika VIII w osoczu u ludzi, .świń i psów. Transportuje on więc czynnik VIII do miejsca wystąpienia uszkodzenia naczynia .

Niedobór czynnika I -y    cyt

Niedobór czynnika I istnieje w następujących postaciach: całkowity brak fibrynogenu (afibrynogenemia), obniżony poziom fibrynogenu (hipofibrynogenemia) lub nieprawidłowy fibrynogen (dysfibrynogenemia) - czyli jakościowe zaburzenie fibrynogenu. Defekty te wywołują lekkie do ciężkich skazy i mają autosomalny wzór dziedziczenia. Defekty fibrynogenu ilościowe lub jakościowe powodują zaburzenia krzepnięcia osocza lub krwi pełnej we wszystkich testach krzepnięcia. Mogą wystąpić zaburzenia w funkcji płytek krwi, przedłużony czas krwawienia, nieprawidłowa kurczliwość skrzepu. Choroba została rozpoznana u bernardynów i u kóz jako hipofibrynogenemia. U osobników chorych poziom oznaczanego biologicznie i immunologicznie fibrynogenu ulega obniżeniu. Dysfibrynogenemia została zaobserwowana u chartów rosyjskich i owczarków szkockich .

Niedobór czynnika II ~~ u/rp-i /\ro oaJcp v»a

Hipoprotrombinemia rozpoznana u bokserów objawia się krwawieniami z nosa, krwawieniem okołopępkowym u nowonarodzonych szczeniąt i lekkim krwawieniem z powierzchni błon śluzowych u młodych dorosłych psów .

Niedobór czynnika VII

■VQ ;/ i C    ortawAjlu ^v

Choroba tą nazwana także wrodzoną hipokonwertynemią u psów jest postacią bez tendencji do krwawień. U homozygot rozpoznawana przez przedłużony czas protrombinowy i obniżoną aktywność czynnika VII. Heterozygoty są trudniejsze do rozpoznanią ponieważ wartości czasu protrombinowego mogą być prawidłowe, podwyższone, albo tylko nieznacznie podwyższone. Psy chore mają poziom czynnika VII

4