39

39



74


4.3. Sposób najmniejszych kwadratów

Trzy linie pozycyjne z jednoczesnych obserwacji różnych ciał niebieskich mogą stanowić układ oznaczony równań:

(4.5)


cos Aj Aq> ♦ sin Aj Al - Ahj » 0 cos A2 Aq> + sin A2 Al - Ał^ = 0 cos A3 A<p + sin A3 AJ - Ah3 * 0

gdy dają jedno rozwiązanie, a więc jeden punkt wspólny, ale wówczas uznanie rozwiązania za pozycję statku nie jest potwierdzeniem, że nie występują błędy w poszczególnych liniach. W realnych warunkach takie rozwiązanie nie może oznaczać niezawodnej pozycji statku Każdej wartości Ah przypisuje się dwa lub trzy składniki: średnią wartość wysokości obserwowanej, błąd przypadkowy w przedziale ±m i błąd systematyczny o. Układ równań (4>£) staje się więc układem nierozwią/alnym. Można wszakże znajdować punkt wspólny takiego układu równań, kierując się założeniami rachunku prawdopodobieństwa i ograniczając się na początek do założenia, że poszczególne linie pozycyjne obciążone są jednakowym błędem przypadkowym. Wówczas, według znanej zasady Legandre a, przyjmujemy, że zmienne niezależne określa się tak, aby sumy kwadratów odchyleń poszczególnych linii pozycyjnych były najmniejsze. W równaniach (4.5) z ich prawej strony występują więc zawsze wartości odchyleń Vj, v2, v3, a rozwiązanie, o jakim wspomniano na początku podrozdziału, jest tylko kwestią przypadku, w którym punkt wspólny spełnił założenia Legandre'&.

Obliczona pozycja jest pozycją prawdopodobną. Ogólne obliczenie.


uwzględniające wartości Vj, v2, v3, w równaniach (4.5), wymaga przekształcenia układu równań. Gdy i = 1.2,3.... uproszczona postać

zapisu jest następująca:



L

Pomijając chwilowo indeksy w przytoczonym równaniu, podnosimy to równanie do kwadratu:

a2 Atp2 + 2ab Atp Al + b2 Al2 - 2ac A<p - 2bc Al ♦ c2 - V2 i obliczamy pochodne względem A<p i Al, przyrównując z osobna do

7jm\


a2 A<j> + ab Al - ac ~ 0 ab Aq> + b2 Al - bc = 0


(4.6)


Zastępując współczynniki sumami spełniamy warunek    = min

najmniejszych kwadratów dla układu równań:


Z***3 A, = Z* = A.


£cosA, sinA, =£a,b, = B, £ Ah, cos A, - ^ a.e, = c,

Zsui2 A«=Zb> = ^


(4.7)


Z^h, sin A, = Zb.c, = Cj


Równania (4.6) otrzyma się w postaci:

Aj A<p + B| Al - Cj = 0


(4.8)


Bf A<p *♦* Bj Al * Cj ~ 0

Gdy równania poszczególnych alp nic są tej samej dokładności, a więc różnią się wartością błędu średniego, wówczas każdej linii



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
74 ’ 4.3. Sposób najmniejszych kwadratów Trzy linie pozycyjne z jednoczesnych obserwacji różnych
Metoda najmniejszych kwadratów jako zasada wyrównania obserwacji Metoda ta pozwala w sposób jednozna
Zasady sporządzania protokołu pomiarowego i sprawozdania 13 Idea metody najmniejszych kwadratów zost
skanuj0005 (368) Ćwiczenie 42 333 Ćwiczenie 42 333 4. Dla zależności zastosować metodę najmniejszych
skanuj019e tego typu wyzwania, pobudzając w ten sposób do wysiłku, motywując do nauki. Jednocześnie
o 118% (regresja przekrojowa metoda najmniejszych kwadratów) lub o 309% (regresja przekrojowa, metod
IMG01 (9) Model procesowy młynaII wibracyjnego -1 Model procesowy młyna opracowano metodą nąjmniejs
IMG?50 Trójkąt Bryanta Ocena budowy stawu biodrowego Wykonanie: stojąc; prowadzimy trzy linie: prost
IMG?50 iTrójkąt BryantaOcena budowy stawu biodrowego Wykonanie: stojąc: prowadzimy trzy linie: prost
Obraz2 (132) 40 Reakcje te tłumaczą, w jaki sposób dochodzi do utworzenia chlorometanu i chlorowodo

więcej podobnych podstron