4

• wyłączniki nadprądowe o charakterystyce C są przeznaczone do zabezpieczania przed skutkami zwarć i przeciążeń instalacji, w których zastosowano urządzenia elektroenergetyczne o dużych prądach rozruchowych (silniki, transformatory).

Wyłączniki instalacyjne o charakterze typu D są przeznaczone do zabezpieczenia obwodów elektrycznych, w których pracują odbiorniki charakteryzujące się bardzo dużym prądem rozruchowym (Ir > 10 IN).

Charaklerysryka D:

•    zakres prądu znamionowego od 0,3 do 63 A,

•    granica zadziałania wyzwalaczy termobimetalowych zawiera się od 1,13 do 1,45 krotności prądu znamionowego wyłącznika (temperatura odniesienia 30°C),

•    obszar zadziałania wyzwalaczy,

•    elektromagnesowych wynosi od 10 do 20 krotności prądu znamionowego wyłącznika, wyłączniki nadprądowe z charakterystyką D są przeznaczone do zabezpieczania obwodów urządzeń elektroenergetycznych o bardzo dużych prądach w chwili załączania, np. silników o ciężkim rozruchu, transformatorów, grup lamp oświetleniowych; nie doprowadzają one do niepożądanych przedwczesnych wyłączeń napięcia zasilania zabezpieczanej instalacji.

Wyłączniki różnicowoprądowe

Wyłączniki ochronne różnicowoprądowe są stosowane jako środek ochrony przeciwporażeniowej do wyłączania obwodu lub grupy obwodów w chwili pojawienia się niebezpiecznego napięcia dotykowego grożącego porażeniem.

Ze względu na czułość (prąd zadziałania IAn) wyróżnia się:

Wysokoczułe - IAn nie większy od 30mA Średnioczułe - IAn pomiędzy 30 a 500mA Niskoczułe - IAn powyżej 500mA

•    Wyłącznik jako zabezpieczenie w ochronie przeciwporażeniowej jest wykorzystywany w wersji podstawowej o prądzie IAn < 30 mA .

•    Rozwiązania o prądach 300 + 500 mA, reagujące na prądy upływowe i zwarciowe, służą

również jako zabezpieczenie przeciwpożarowe. W    |

t)

instalacji budynku.

Wyłącznik jednofazowy typu PI 90 składa się

z właściwego modułu różnicowoprądowego i łącznika dwubiegunowego rozłączającego tor prądowy i tor N.

Moduł różnicowoprądowy wyłącznik jest wyposażony w przekładnik różnicowy Ferrantiego, w którym porównuje się prądy płynące w przewodach L i N. Asymetria wywołana różnicą wektorową tych prądów, wynosząca np. 30 mA, powoduje zadziałanie elementu wyzwalającego oraz rozłączenie zestyków głównych toru prądowego i toru N przez układ sprzęgający. Przycisk kontrolny T umożliwia sprawdzenie zdolności wyłącznika do poprawnego działania.

Zasada działania

tym przypadku stosuje się wyłącznik na początku .

nn

Wyłącznik przeciwporażeniowy różnicowoprądowy typu PI90: a) schemat połączeń, b) widok z przodu.

Podczas normalnej pracy, wektorowa suma prądów płynących przez przekładnik jest równa zero (zgodnie z I prawem Kirchhoffa), stąd w uzwojeniu wtórnym przekładnika Ferrantiego (nawiniętym na rdzeniu) nie indukuje się SEM. przekaźnik spolaryzowany jest zamknięty (zwora przyciągana przez magnes stały) a styki główne zamknięte.

Jeżeli w chronionym obwodzie pojawi się prąd upływowy (np. przez ciało człowieka do ziemi lub przez przewód PE), to wtedy suma prądów przekładnika będzie różna od zera. W uzwojeniu wtórnym indukuje się SEM, która powoduje przepływ prądu przez cewkę przekaźnika spolaryzowanego. Pole magnetyczne wytworzone przez cewkę kompensuje pole magnetyczne magnesu stałego przekaźnika. Jeśli prąd upływu przekroczy próg zadziałania wyłącznika (IAn), przekaźnik spolaryzowany zostaje otwarty, zwalniając zamek i otwierając styki główne, a przez to odłączając zasilanie obwodu.

•    Podczas testowania przycisk testujący zwiera zacisk toru fazowego wyłącznika od strony odbiornika z przewodem neutralnym od strony zasilania, poprzez wbudowany rezystor, zwykle 10 kiloomów. W ten sposób przez wyłącznik płynie tylko prąd w torze fazowym, a suma prądów przekładnika będzie różna od zera, tak jak w przypadku upływu. Wyłącznik powinien zadziałać.

Przyłącza i złącza

Przyłącze jest to linia elektroenergetyczna łącząca złącze z siecią zasilającą. W zależności od rodzaju zasilanego obiektu i rodzaju sieci zasilającej stosuje się przyłącza: napowietrzne i kablowe.

Przyłącza napowietrzne wykonywane są najczęściej jako:

•    ścienne, kabelkowe, przewodem samonośnym.

Przyłącze kablowe wykonuje się, przy zasilaniu z linii kablowej lub z linii napowietrznej.