6 (104)

Repetytorium dot. genius loci

Przestrzeń architektoniczna to konkretyzacja przestrzeni egzystencjalnej.

Jest jej utrwaleniem w formie fizycznej, posiadającej swój

Przestrzeń architektoniczna iest tworzona przez jednych ludzi dla drugich.

Nie zawsze Jest satysfakcjonująca. Aby była zaakceptowana, musi być zrozumiała Mówi się więc o języku: architektury

form architektonicznych.

W dążeniu do nowych rozwiązań dawne formy nieraz stają się niezrozumiałe, a nowe nieczytelne.

Często jest odwrotnie - to człowiek swą przestrzeń egzystencjalną musi dostosować do danej przestrzeni architektonicznej, próbować ja. przekształcać.

Struktura przestrzeni architektonicznej odpowiada strukturze przestrzeni egzystencjalnej.

Składają się na nią: miejsce I wezel, droga i oś. strefa i dzielnica.

Wszystkie te elementy tworzą całość, którą można nazwać polem architektonicznym.

W zależności od sposobu rozwiązania to pole ma bardziej lub mniej określony charakter, w którym może przejawiać się