7 (163)

15

rrrz, * 5,' ". Z wartości cotangensów ustalono wielkości kątów ctj » 3°30‘

* *- Cw

1. ?r:?i etwer T_t prowadziny płaszczyznę poziomą rrr .

5. 1 z^ejse* przebicia otworem Wj. płaszczyzny yr (punkt I) odkładamy £S=7 S- i 3^.

4. 2e płaszczyzny V prowadzimy w dowolnej odległości równoległą płasz-

, , ■ ■ ^a, r"

Uk, i — f *'    •

5- 2 grsscięcia ramion kątów clj i ag ze śladem płaszczyzny 5T otrzy-cc nety I i Y, które rzutujemy na płaszczyznę JT, uzyskując pearty i' i Y\

ś. Odległości X'l i Y'l są modułami p₁ i jig.

todsł p.j odkładamy od otworu Wj na łączącej z W_I;t, uzyskując penrt l. Analogicznie odkładając jjg uzyskuje się punkt £.

£, Prosta przechodząca przez punkty A i B wyznacza nam linię rozciągłości. Prosta przechodząca przez otwór Wj prostopadła do prostej a2 jest linią upadu. Przecięcie obu linii wyznacza punkt C.

3. Odcinak W_T - C jeat modułem p_a , który odkładamy na płaszczyźnie jr od punktu I, uzyskując punkt Z.

*0. Bzut punktu Z na płaszczyznę jr daje nam punkt Z*. Przez punkt Z' i I przechodzi prosta, która jest ramieniem kąta a (Z I z'). Zmierzona wielkość kąta a wynosi 11°30*.

KEPODA WARSTWICOWA

Hstoaa warrtwicowa została przedstawiona na rysunku 1.3. Polega ona na połączeniu otworów, jak w poprzednich metodach, i znalezieniu na prostych łączących otwory metodą interpolacji puhktów o tych samych rzędnych wysokościowych. Przez dwa punkty o tych samych rzędnych wysokościowych przechodzi prosta będąca kierunkiem rozciągłości. Równocześnie, ponieważ wszystkie punkty leżące na niej posiadają te same rzędne wysokościowe, prosta ta jest warstwicą. Kąt upadu a uzyskuje się wyznaczając na jednej z warstwie (np. + 250) odcinek równy różnicy pomiędzy następną sarstwi-cą (+ 300), tj. odcinek AB. Prosta przechodząca przez otwór Wj i punkty C i A jest kierunkiem upadu. Kąt ACB jest kątem upadu. Jego wartość wynosi 11°20',    *    —

Po wyznaczeniu elementów zalegania pokładu przystępuje się do wykreślenia mapy złożowej.

Znając jedną z warstwie uskoku, w przykładzie warstwica + 250 (rys. 1.3), można wyznaczyć krawędzie przecięcia płaszczyzny spągu pokładu i płaszczyznę uskoku w partii wiszącej i zrzuconej. Kąt nachylenia płaszczyzny uskoku: fi . Wyznaczenie krawędzi w partii wiszącej wymaga wykreślenia co najmniej dwóch warstwie uskoku o tych samych kotach, jakie po-

O

siadają dwie warstwie© spągu pokładu*

w