..v»orm. %c w/.ni<włcmvtn ystc, a następnie staja »i« Kun»a*u,-podłożu płynnym wytwarza W/.utf, stać kilkakrotnie, tworząc śluzowy pustyni, fermentuje cukrów.
dichotomiczne strzępki
1)
/ Ma ag«r*e Sabourauda wyrasta w postaci f , które początkowo są lekko pUS2ystc
jtn0i promieniście pobrużdżone W pod akST,nev'nu dno. który może wyrastać kilkaki l | I d ścian probówki. Szczep nie \vokot •
conidia (orthrospores)
j^\Jchair\ of /y/ Z' (flrthro;
^Vonidiophor«
Artrokonidia
7ii.mia iest jednym z rezerwuarów grzybów chorobotwórczych. W dawnych i szanse'na wyizolowanie czystej hodowli grzyba / ziem. były znikome fieldu braku antybiotyków hamujących wzrost szybko rosnących pleśń,
0raDopto>H WF0°wWadzente w 1952 roku metody przynęty włosowej przez b!u^oft hclpiiskieoo Ravmonda Vanbreuseghema, umożliwiło tzolowante z z" m Xybt eXor,.nych i keralynolitycznych w łatwy , prosty, sposób. Mctoda^a przyczyniła się także do odkrycia stadtow doskonałych u w,cłu dermatolitów (np. Microsporum gypseum.
„ZTllicrosplnim ronbreuseghemii. Trichlerreslre.
ajelloi) - tzw. peritecjów lub klejstotecjów. _________i ; u .........„;A.„
Osiągniecie to ma duże znaczenie dla systematyki tych drobnoustrojów, gdyż dermatofity, zgodnie z obowiązującym podziałem, zaliczane są do grzybów anaskogennych - Fungi lmperfecii.
Ziemia ma szczególny wpływ na rozwój grzybów. Okazało się, ze posianie grzybów na podłożu Sabourauda z dodatkiem 10% ziemi pozwala na wzrost żywotności, a niekiedy zapobiega pleomorfizmowi. Posługując się metodą przynęty włosowej, dotychczas z ziemi wyizolowano następujące dermatofity. Epidermophyton jloccosum, Microsporum canis. M. cookei, M. fulvum, M gypseum, M, nanum, M. racemosum, M. vanbreuseghemii, Trichophyton ajelloi,
T. georgiae. T. gloriae. T. mentagrophytes, T. rubrum. T. simiii, T. terrestre,
T. \mbreuseghemii. Badając włos hodowany na glebie, można zaobserwować za pomocą mikroskopu, że grzyb keratynofilny oplata włos na całej jego długości, a następnie w wielu miejscach „nakłuwa” trzon włosa prostopadle do osi włosa za pomocą nitek, które Vanbreuseghem nazwał „organes perfo-ratores" (perforatory).
“ * 1934 roku Davidson 1 Grcgory zaobserwowali prostopadłe „kliny” "!T Wl°Sa’ Pra"ikWe d<> keratyny podkorowo. W latach
SK2T^ Wl°SK E*™” « wynikiem
pękania wia/;iń s s —siarczyh\. a -.a z ku. :/.ą jjo
"■ynik odmiennego spos^w^st^!lLPOWM,'ąTh' pCrforatorów s‘anowił '“fily. np. sposób wrastania w kien. t ako'vanla wlos6w przez różne derma-do OS, włosa („p. u świnki morek™"]™ pr°St0padl>m do “i lub równoległym