A
9

19

Komunikacja procesora z innymi elementami architektury komputera

Zmiana organizacji magistrali zewnętrznej znacznie ułatwia tworzenie systemów wieloprocesorowych - można połączyć ze sobą do czterech procesorów Pentium Pro bez stosowania dodatkowych układów wspomagających (procesor zawiera elementy niezbędne do koordynacji pamięci podręcznej i arbitrażu magistrali).

Zmiana organizacji magistrali zewnętrznej pociągnęła za sobą rezygnację ze stosowanego dotychczas schematu sygnałów elektrycznych TTL (ang. Transistor-Transistor Logic) na rzecz standardu GTL+ (ang. Gunning Transceiver Logic). Wprowadzenie tej zmiany umożliwiło bezkonfliktowy dostęp do magistrali kilku urządzeń jednocześnie, a mniejsza różnica napięć pomiędzy niskim i wysokim stanem magistrali pozwala na stosowanie zegara o większej częstotliwości.

Pentium I!

Pentium II* jest następcą procesora Intel Pentium Pro i jako pierwszy przełamał barierę 200 MHz. Początkowo na rynek zostały wprowadzone modele taktowane zegarem 233 MHz, w ślad za nim postępują egzemplarze 266 MI Iz. Według aktualnych wypowiedzi firmy Intel, linia Pentium II ma być rozwijana do częstotliwości 300 MHz. Nowe opracowanie przewyższa pod wieloma względami swoich poprzedników, ale leż nie stanowi szczytu wykorzystania aktualnych możliwości technicznych.

Wyizolowanie ze struktury procesora pamięci podręcznej drugiego poziomu (Second Level Cache) stanowi według powszechnej opinii krok wstecz. Posunięcie takie podyktowane zostało względami ekonomicznymi. Struktura scalona o tak ogromnym stopniu integracji i komplikacji jak Pentium Pro (zanurzone w jednej obudowie dw'a potężne układy scalone: CPU i blok pamięci podręcznej, zależnie od wersji 256 kB lub 512 kB) jest niezmiernie podatna na uszkodzenia, choćby w fazie drutowania^{1 2}. Duży odrzut niesprawnych jednostek Pentium-Pro (czy to ze względu na błąd w bloku pamięci, czy to na wadliw^ry procesor) podrażał ogromnie koszty produkcji poprzednika Pentium II

Usytuowanie pamięci podręcznej (nazywanej też często L2) tak blisko CPU podykto wane było również wymogami szybkiej wymiany danych w systemach z wieloma procesorami. Podatność techniki Pentium-Pro na pracę w środowisku multiprocesorowym nie okazała się jednak przeważającym argumentem w środowisku powszechnych użytkowników; procentowy udział systemów lego typu jest po dziś dzień marginalny.

Całkowite odsunięcie pamięci podręcznej od procesora i jej powrót na płytę główną byłby jednak rzeczywiście cofnięciem się zbyt daleko wstecz. Sięgnięto więc po rozwiązanie kompromisowe i skonstruowano moduł hybrydowy (rysunek 1.2).

1

Intel długo posługiwał się kryptonimem roboczym Klamath (nazwa strumienia w Stanic Kalifornia).

2

Wykonywane przez automat)' połączenia (zwykle złotym drutem) między polami na płytce krzemowej a wewnętrznymi stykami obudowy układu scalonego. Operacja stanowi jedną z najniebezpieczniejszych faz procesu produkcyjnego, w której powstaje najwięcej odpadów.