-i"
utn
/| W którym momencie, podczas wykonywani* szybkieE0 skurcztHzoroetrycznego, największa ilość włókien mięśniowych włącza się do pracy (występuje największy przyrost siły): .
) w momencte w którym badany osiąga maksymalną wartość siły
) w momencie w którym budany osiąga połowę maksymalnej wartości siły
) w momencie w którym badany osiąga maksymalną wartość P-Q£fcL&dncj siły «
) w momencie w którym wystąpi największa wartość parametru lj
) w momencie w którym wystąpi największa wartość parametru I2 1
I w momencie w którym występuje największe nachylenie stycznej do wykresu krzywej F-f(t) . .
Pode zalotniarów narastania siły w czasie, w warunkach skurczu izometrycznego w badanym mięśniu występuje przewaga włókien szybkokurczliwych wówczas, gdy: «ć(AÓ cSCO SaJim*
j czas uzyskania maksymalnej wartości pochodnej siły jest mniejszy, nit czas uzyskania-połowy^maksymalne wartości s\jy %
» czas uzyskania maksymalnej* wartości pochodnej siły jest większy, niz czas uzyskania .połowy maksymalnej wartości siły •*
maksymalna wartość pochodnej siły wystąpiła wcześniej, niz maksymalna wartość siły
maksymalna wartość pochodnej siły wystąpiła póiniej, niz połowa maksymalnej wartości siły
maksymalna wartość pochodnej siły jest mniejsza, niz połowa maksymalnej wartości siły
maksymalna wartość pochodnej siły wystąpiła wcześniej, niż połowa maksymalnej wartości siły ■
czas uzyskania połowy maksymalnej wartości siły jest mniejszy, nil czas uzyskania maksymalnej wartości siły
3 W trakcie pomiarów narastania sijymięśni w czasie (szybki {kurcz izometryczny), badane osoby uzyskały następujące wyniki: iFBa 40? jo* U QcĄ tjJ cgt
;oba A) Fmax»84fi [N]^J:max*0.£,[fk'tl/2Fraax“0,04 fsj
AOfSofc'
Q<*tU
Na podstawie tych pomiarów można stwierdzić, Ze: ^
w początkowym okresie skurczu mięśni siła przyrasta szybciej w przypadku osoby A w początkowym okresie skurczu mięśni siła przyrasta szybciej w przypadku osoby B w całym okresie skurczu mięśni siła przyrasta szybciej w przypadku osoby A •v całym okrasie skurczu mięśni siła przyrasta bzyb;:v, w przypadku osoby B dla obu '>iób siła przyrasta jednakowo w początkowym okresie skurczu mięśni dli obu osób siła przyrasta jednakowo w całym okresie skurczu mięśni br.^ane mięśnie u osoby A sa szybsze w przypadku wykonywania codziennych ruchów lokomoc
oba B) Fmax*T?0 [Nj, trmax*«0.
i-
i
U*
*
f
ZpŁ.
badane mięśnie u osoby B są szybsze w przypadku wykonywania codziennych ruchów lokomocyjnycl
Napisz wzór na parametr charakteryzujący wytrzymałość mięśni. Narysuj przykładowy wykres wytrzymałości F-f(l) i zazdacz na nim te wielkości, które występują we wzorze. ~fpf~ (S^**1** ^ '
W trakcie pomiarów spadku siły mięśni w czasie (próba wytrzymałości), badane osoby uzyskały następ|j$ci wyniki; m / »<£ ^ HOftó*' 1 c - tf-Fj -j.eus
iba A) fl-|S2 [N], lFi-U3 (s], F2-520 [N], tF2-20 (*] : *
>ba B) F^790 (NJ, tFl-2.2 (sj, F2-490 (N), tF2-łF.5 {$] ‘ ' ‘
ti
lizJi
f"
podstj^e tych pomiarów można stwierdzić, te; f^3y
• adana grupa mięśniowa u osoby A jest bardziej odporna na zmęczenie >adana grupa mięśniowa u osoby B jest bardziej odporna na zmęczenie adane grupy mięśniowe u obydwu osób sąjednakowo odporne na zmęczenie sobą A jest silniejsza, ale mniej wytrzymał* ' 1
sobą B jest silniejsza, ale mniej wytrzymała sobą A jest silniejsza i bardziej wytrzymała sobą B jest silniejsza i bardziej wytrzymała *
dynamogramie (R ■ f(t)) uzyskanym podczas wy;koku dosiężnego nji platformie dynamometrycznej ~ opęd siły wyliczamy: ‘ ktfykott" S{ ^
iloczynu całki siły reakcji podłoża R«*f(t) i ramienia jej działania b ~ UT.2-*
ilorazu całki siły reakcji podłoża R~f(t) i masy badanego 40 * l£>)
całki rozwijanej siły reakcji R«f(t) podzielonej przez ciężar badanego h’ całki rozwijanej siły reakcji w funkcji długości mięśnia R - f(l) całki rozwijanej siły reakcji w fyęlęcji czasu R * f(t) * Tl r*"53
i
'flfl |
B
f<u t
25
wyskoku z platformy lot trwa O.ć [s]/przyjąć g~łO Cm/s2)). OSC wzniósł się na wysokość: /I \
5 im] . b) 0,3 [mj ©PG.<5 [m) d) 0.52 [m] h~
i/c
l zy lak wyliczonej hOSC, prędkość wyskoku wyniesie: b) 3 [mU] c) 2.5 fm/s)
oment pędu ciała na dynamogramle określa się:
d) 3,35 [m/s)
■przyjmowanewartości.ilp.) M rj . mz*vM fljO
ó. Największą wzrteyLJ Współczynniki położenia środka ciężkości posiada; a) flows . ęSłamię cj podudzia d) tułów
0łacze|o?..3U^i^P*-e ok? Cfti
a najmniejszą:
a) ręka b) stopa tóftjfcrzedramię fHUfrodudzłc
jĆ&j '<? = o?
4y.[j>’iiodck cięlkpict ciała ctlowitke to:,
i) iwmtlfycwy irodek *t»U lydłkitRO
[i||iviil(ltKUpIailii największej ze składowych wypadkowej siły ciężkości Jupimki wczepienia ciężaru człowieka ffiflppunfct zaczepienia, wypadkowej sity ciężkości 'śi, e) punkt zaczepienia misy człowieka
wj >,1. Podczas ruchu człowieka środek ciężkości;
'H? i) nie zmienia twego polecenie i znajduje się w obrębie ciała człowieka !£} \) zmienia swoje poloienj* nie wychodząc pou cUto człowieka fcEteftemUrila swojo położenie znajdując się w obrębie ciała człowieka lub pou nim • Wid) nie zmienia swojego położenia znajdując się pou ciałem człowieka
W ........! ' ...
i j J. Napisz wzór zależności pomiędzymasąa ciężarem I wyjełmj (nazwy wielkości w nim występujących, IchjtdnoslW, skalam* czy wektorowa.
. hm/lmuWMf Ur.rtn />•! Ilft.t . _ _ m, .S "ł' • _ .. ■< ns.lt.. t
ej udo
t) ramię.
5. Które t elementów ciała człowieka mają anatomicznie określone położenie środka ciężkości:
i) tułów ^gf^ława (^jjjręka d) stopa e) ramię
6. Punki zaczepienia siły wypadkowej dwóch sil równoległych znajduje się: aj na odcinku łączącym koóee wektorów obu<sil
b) w punkcie przecięcia ii; symetralnych wektorów iiH
e) na odcinku łączącym punkty zaczepienia wektorów obu sil bliżej siły o mniejszej wa/tgści dl na odcinku łączącym punkly zaczepienia wektorów obu jil w jego połowie przy różnych wartościach sil na odcinku łączącym punkty zaczepienia wektorów obu sil bliżej siły o większej wartości na odcinku lącząc/m punkty zaczepienia wektorów obu sil w jego połowie przy jednakowych wartościach sił
7. Środek ciężkości podudzia p iliugości 0.4 jm] łezy vę odległości:
•) 0.1(38 {mj od stawu skokpwdgo
b) 0.(76 (mjod stawu kolanowego
c) O.Q«* (mj od stawu skokowego * s^O.US \m) =d stawi' }:nizncv‘{£o
jffio.168 jm) od stawy kolanowego 1)0.047 (m] od Stawu skokowego
a
OSCsąk
8. środek ciężkości obu ud dla 1» 0.3 (mj (adleglośi między śrddkuni ciężkości ud) leży w odległości:
M5 (mj od środka ciężkości ptęwtgo uda &P' • - -
i 0.S (mj od środka ciężkości dowolnego uda ^
c) 0.132 (mjod środka ciężkości lewego uda
d) w dowolnym punkcie na linii łączącej obi środki ciężkości «)O.U6(<njod śiodka ciężkości dowolnego uda
_ )/>
9. Środek ciężkości głowy i uda dla masy ciała m ■ 80 [kg] i I -0.0i (mj (odlcgloió między środkami ciężkości) znajduj
*** (** • ‘&—4&C?
--ć/r
* 4tr
*)^-015 jm) od i/odka ciężkości głowy 2»0.0) (m) od środka ciężkości uda c)0.Qi(mj od Środka ciężkości uda JJ0.0JJ (m) od środka ciężkości uda Jw.Oj (m) od Środka ciężkości głowy 00-01 (mj od środka ciężkości głowy
znajduje si
x^Ą
ię w «śłctloSci ‘{^ * c
c
Q
'L
/Momentem siły V nazywamy;
fffalocryn wektorowy wektora położenia siły r i wektora siły P T; iloczyn wektorowy wektora s«ly F i ramienia siły d
c) iloczyn skalarny wektora położenia t \ wektora siły p
d) iloczyn wektorowy wektor* położenia sity r, wektora siły F i sinusa kąta zawartego pomiędzy wektorami r I F ^jjjSUloczyn ramienia siły d i siły F
Wy silę F diiałająeą w bardzo krótkim momencie czasu
-s>
P
I. Zwrot momentu
aj uleży od wartości wektora siły i wartości wektora położenia
M jest dodatni, gdy kierunek działania wektora momentu siły jest tgodny z kierunkiem działania wektora siły jfEpest ujemny, gdy pora wektorów r, F Iwony układ łcwoskrętny o) jest określony prze* metodę skladnhij pif równoległych a) zateży od wartości kąta pomiędzy ramieniem sity d ł kierunkiem wektora siły F