bio3

uld

T' ?'!'    .......

9>tO    (-^€L^

A W którym momencie, podczas wykonywania szybkiego skurczu*izometrycznego, największa ilość włókien mięśniowych włącza się do pracy (występuje największy przyrost siły):    ,

) w momencie w którym badany osiąga maksymalną wartość siły    7

) w momencie w którym badany osiąga połowę maksymalnej wartości siły ) w momencie w którym badany osiąga maksymalną wartość pochodnej siły «

) w momencie w którym wystąpi największa wartość parametru I]

} w momencie w którym wystąpi największa wartoió parametru I2    <

I w momencie w którym występuje największe nachylenie stycznej do wykresu krzywej F^ftt) * .

^.^odczli^pbmiarów narastania siły w czasie, w warunkach skurczu izomerycznego w badanym mięśniu występuje przewaga włókien szybkokurezliwych wówczas, gdy:    fałCiAi&Ut

) czas uzyskania maksymalnej wartości pochodnej siły jest mniejszy, niz czas uzyskaoia-p.ołowy'maksymalne wartości stjy _w

1 czas uzyskania maksymalnej'wartości pochodnej siły jest większy, niz czas uzyskania .połowy maksymalnej wartości siły    -

maksymalna wartoió pochodnej siły wystąpiła wcześniej, niz maksymalna wartość siły

maksymalna wartość pochodnej siły wystąpiła póiniej, niz połowa maksymalnej wartości siły

maksymalna wartość pochodnej |iły jest mniejsza, niz połowa maksymalnej wartości siły

maksymalna wartość pochodnej siły wystąpiła wcześniej, niż połowa maksymalnej wartości siły •

czas uzyskania potowy maksymalnej wartości siły jest mniejszy, nił czas uzyskania maksymalnej wartości siły

7 w trakcie pomiarów narastania siły mięśni w czasie (szybki skurcz izometryczny), badane osoby uzyskały następujące wyniki:    Qo*t tj]

AOfSOitr'

Ck *

oba A) Fmax*84ó [NLjFmax»0.2i|L'tl/2Fmax-0.04 (sj ■ oba B) Fmaz-^O [NrtT&axK».ZTST. tl/2Fmax«0.t>5 [s]

Ni podstawie tych pomiarów można stwierdzić, Ze: w początkowym okresie skurczu mięśni siła przyrasta szybciej w przypadku osoby A w początkowym okresie skurczu mięśni siła przyrasta szybciej w przypadku osoby B w całym okresie skurczu mięśni siła przyrasta szybciej w przypadku osoby A v/ całym okresie skurczu mięśni siła przyrasta t*y'©.:v, w przypadku osoby B dla obu osób siła przyrasta jednakowo w początkowym okresie skurczu mięśni dla obu osób siła przyrasta jednakowo w całym okresie skurczu mięśni

V t**

^ł t ^ ■

V^,fc '

br.dane mięśnie u osoby A sa szybsze w przypadku wykonywania codziennych ruchów IokomocjJ$c&_Ii3pŁ

lokomoc^SW/ ^

badane mięśnie u osoby B są szybsze w przypadku wykonywaoit codziennych ruchów

Napisz wzór na parametr charakteryzujący wytrzymałość mięśni. Narysuj przykładowy wykres    *•—

wytrzymałości F"f(t) i zaznacz na nim U wielkości, które występują we wzorze,    ł ■

W trakcie pomiarów spadku siły mięśni w czasie (próba wytrzymałości), badane osoby uzyskały następujące wyniki; ęsi / »<£    hortó*'    / r . i - ?j W-SiO

Jbe A) F1-8S2 [N], lFl*l.3 («J, F2-520 [N], tF2«2Q {})    /4T    *5+

»ba B) F1^790 (NJ, tFl-2.2 (s], F2-4P0 (N), (F2-IP.5 [s] wMj*

^1 podsbpnfie tych pomiarów można stwierdzić, żc:    "*    J. f

udana grupa mięśniowa u osoby A jest bardziej odporna na zmęczenie    CT    A i ^Ł

udana grupa mięśniowa u osoby B jest bardziej odporna na zmęczenie idane grupy mięśniowe u obydwu osób sąjednakowo odporne na zmęczenie sobą A jest silniejsza, ale mniej wytrzymała    *    ¹

sobą B jest silniejsza, ale mniej wytrzymała sobą A jest silniejsza i bardziej wytrzymała sobą B jest silniejsza i bardziej wytrzymała *

.'75TTMV^r

OS>ó* &

^1* dynamogramie (R ■ f(t)) uzyskanym podczas wyjkoku dosiężnego nA platformie dynamometrycznej opęd siły wyliczamy:    hsfokett*    * !"    ~ ^ ^

iloczynu całki siły reakcji podłoga R”*f(t) i ramienia jej działania    n ~

ilorazu całki siły reakcji podłoża R«f(t) i masy badanego

h~~

•rypanej

aMLd

'te>,? 46) ²

całki rozwijanej siły reakcji R-f(t) podzielonej przez cięZar badanego całki rozwijanej siły reakcji w funkcji długości mięśnia R -f(l) całki rozwijanej siły reakcji w fyokcji czasu R - f(t) • jl

b* wyskoku z platformy lot trwa 0.6 [sj/przyjąć g«|0 (tn/s2)). OSC wzniósł się na wysokość; w ^25 (ml . b) 0.3 [ml    <200.45 (m)    4) 0.$a'(m]    h ~ <PJ (-* *JS

> zy tak wyliczonej hOSC, prędkość wyskoku wyniesie:

(m/sjj₇    b) S [m/»]    c) 2.S fm/s)    dj 3.35 (m/«J    j/tr

ommt pędu ciała na dynamogramie określa się:

' l

[.{grodek cięzkpici ciała ctlawitka to:,

Jł 0 gtometrycwy grodek eiaU (udakiegó

IM punkt laczepicnia najwłękjzcj u łklsdcwych spadkowej siły clętkoSci ,.JQ punkt wczepienia clętsru człowieka

wypadkowej tli/ ci; Łkolci Xi. e) punkt uczepienia masy człowieka

w^',2. Podczas ruchu cziowieki irodek eiężkoici:

M* 0 dc zmienia swego położenia I znajduje się w obrębie dala człowieka •S7 b) zmienia swoje położeni* nie wychodząe poza dało człowieka ftjjj&tmienla swójc położenie widując się w obrębie dala człowieka lub pou nim ^jid) nic zmienia swojego polownla znajdując się poza ciałem człowieka

i j ?• Hipiii wzór uleżnoicł pomiędzy mają » ciężarem I wyji/nij (naawy wlćlfcV0'w nim występujących. Ich jednostki, skalam* cxf wektorowa.

zimowane WłrtoicI, Itp.) _M    ^

, NąjwiękuąwutfiLJ Współczynnika położenia Irodk* ciętkoicj posiada:

•i) flowa    fiRunif    cj podudzie    d) tułów

Dlaczego?..2idCOW>t--e! ote? t-£# Cfei z najmniejszą:

•Jręka    b) stopa (ffsRsnedramię    enłłtoodudz/e

<7 =fAJ

d udo

c) ramię-

5. Które z ełemcnlów ciała człowieka mają anatomicznie okrejłonc położenie jrodka ctężkoici:

») tułów piłowa (^ręka    d) stopi    e) ramię

ó. Punki uczepienia siły wypadkowej dwóch sil równoległych znajduje się: ij na odcinku łączącym koóec wektorów obuuil

b)    w punkcie przecięcia się symetnlnyeh wekloró w zU-

c)    na odcinku łączącym punkty uczepienia wektorów obu sil bliżej jfły ₀ mniejszej waitglel

ó) na odcinku łączącym punkly uczepienia wektorów obu jłf w jego połowic pny różnych wartożciieh sił na odcinku łączącym punkty uczepienia wektorów obu sil bliżej slly o większej wartości na odcinku łączącym punkly uczepienia wektorów obu sil w Jego połowie przy jednakowych wartoieiarch }>}

7. Środek ciężkodei podudzia p Jiugodci 0.4 fro] łozy odległo jei: *) 0,168 (mj od stawu skekpwdgo    Q *'

b)0.176 (mj od stawu kolanowego    D&CsOgk

«) 0.9*2 (mj od stawu skokowfegc *    *

jyo.185 {mj od stawi' kolanowego ^Nł-lóljm] odslav«v kolanowego 0 0.047 (mj od stawu skokowego

Q<tŁ

LJ£&-

^ 4ś<f_t

■°'a\ .

e>a* £

) JL*«^dek «UżkoicI obu ud dla (« OJ (mJCodleglołA między drddkami eiętkoid ud) i«ty w odfcglolcf:

*5Q- 15 (mj od jrodka ciężkości ptjawego uda 0.i (mj od Jrodłca ciężkości dowolnego uda

c)    0.IJ2 fmjod jrodki eiężkoiei lewego uda

d)    w dowolnym punkcie na linii łączącej oba irodki eiężkolei «)0.IJ6(mjod itodka eiężkolei dowolnego uda

?• Środek djzkołcl głowy i uda dla m«y ciała m « (O [kg] i |

4t

x

*$>

(g ■

O'0,03 J (mj od irodka ciężkości głowy M)0.0) (mj od irodka ciężkości uda C)0.Q1 (mj od Irodka ciętkojci uda 0.035 (łnj od Środka ciftkoici uda 05 (mj od Irodka eiętkojci głowy 00.01 {m| od łrodka cięzkolcl głowy

f—4&&

" 4i+<£

* <^ -str

0.0g (mj (odłegłoió między grodkami cięikofci) znajduje się w odlej Wci

>f “ C_}S’^i

*-ćsr

4 Z.-.-fOO

r-

&+?,£

JO. Męrncnttm siły F nazywamy: mioczyn wektorowy wektom poloZcnia siły r i wektora siły F Tj iloczyn wektorowy wektora siły F i ramtenia sity d c) iloczyn skalarny wektora położenia t i wektora siły F

fd) iloczyn wektorowy wektora położenia siły r. wektor* siły FI sinusa kąta zawartego pomiędzy wektorami 11 F jloczyit ramienia sity d i lity F sil< F dgJałająeą w bardzo krótkim momencie czasu

ll.^wrotmomcntusily:

aj uleży od wartoici wektora siły I wartości wektora położenia

bj jest dodatni, gdy kierunek działania wektora momentu siły jest zgodny * kierunkiem dilalania wektora siły /tp«l ujemny, gdy para wektorów t, F tworzy układ lewoskrętay o) j«H okr*Ilony przez metodę skladnhia pil równofcglyeh O zakzy od wartoid kąta pomiędty rainieniem sity d i kierunkiem wektora siły F

'L

^4^r-Qo<r

dą.

F_e[Ą~-^F-r