A
r.
Ryc. 83. Operacja wg Zeppa: A - usuwanie piata skórnego w kształcie klepsydry;
B - przecinanie bocznej ściany pionowej części przewodu słuchowego do wysokości jego części poziomej; C - odchylenie ku dołowi bocznej ściany w celu jej przyszycia do wytworzonego wcześniej łoża
B - odpreparowanie i odchylenie płatów skóry; C - cięcie skóry wokół ujścia przewodu słuchowego zewnętrznego i odpreparowywanie pionowej części przewodu słuchowego od okolicznych tkanek; D - odcięcie pionowego przewodu słuchowego 1-2 cm powyżej przejścia w część poziomą; E - poziome rozcięcie końca przewodu słuchowego na dwa równe płaty; F - przyszycie wytworzonych płatów do otaczającej skóry oraz szycie pozostałej części rany w kształcie litery T
Zalecane jest w przypadkach, gdy pionowa część przewodu jest bardzo zmieniona. Wskazaniem do zastosowania tej metody są również nowotwory oraz ciężkie uszkodzenia ograniczone do części pionowej przewodu.
Operacja polega na wykonaniu nad przewodem słuchowym cięcia skóry w kształcie litery T. Dolna część rany sięga do poziomu zagięcia w część horyzontalną przewodu. Odpreparowując skórę, uwidacznia się część pionową przewodu słuchowego. Skalpelem należy odciąć ujście zewnętrzne przewodu słuchowego od otaczających tkanek w sposób oszczędzający naczynia biegnące do małżowiny usznej. W części dolnej rany należy zwrócić szczególną uwagę na przebiegający tu nerw twarzowy. Odcina się odpre-parowany przewód słuchowy 1-2 cm nad zagięciem w część poziomą. Pozostawiony koniec przecina się poprzecznie na dwa równe piaty, które przyszywa do otaczającej skóry. Tak powstały otwór stanowi ujście pozostawionej części poziomej przewodu słuchowego. Pozostałą część rany szyje się w kształcie litery T, używając niewchłanialnej nici monofilamentowej 3/0 (ryc. 84).
Wskazaniami do usunięcia całego przewodu słuchowego są: przewlekłe zmiany przerostowe na terenie całego przewodu słuchowego, prowadzące do jego niedrożności; nowotwór obejmujący obie części przewodu; wady rozwojowe; przewlekłe zapalenie niepoddające się leczeniu za pomocą metod operacyjnych zachowujących poziomą jego część.
Pierwsza część operacji jest taka sama jak przy usunięciu części pionowej przewodu. Druga część polega na delikatnym preparo
waniu tkanek dookoła i w bliskim sąsiedztwie chrząstki pierścieniowatej oraz chrząstki części poziomej. Szczególną uwagę należy zwrócić na okolicę gruczołu ślinowego przyusznego, w pobliżu którego znajduje się nerw twarzowy oraz naczynia krwionośne. Część poziomą przewodu odpreparo-wuje się aż do puszki bębenkowej i usuwa w miejscu przyczepu. Za pomocą odgryza-czy usuwa się całą chrząstkę. Pozostawienie części chrząstki może spowodować powstanie ropnia lub przetoki. Usuwa się również wyściółkę części kostnej przewodu w celu zahamowania produkcji wydzieliny wosz-czynowej przez jej gruczoły. Metoda ta często jest połączona z osleotomią puszki bębenkowej z dostępu bocznego (rozdz. 5.8), ponieważ tak zaawansowane zmiany na terenie przewodu słuchowego zwykle prowadzą do współistniejącego zapalenia ucha środkowego. Ranę szyje się w kształcie litery T, pozostawiając na kilka dni dren w dolnej części rany (ryc. 85).
Najczęstszą przyczyną zapalenia ucha środkowego (otitis media) jest proces zapalny rozwijający się w zewnętrznym przewodzie słuchowym przez błonę bębenkową. Ucho środkowe jest szczególnie narażone w przypadku nawrotowych zapaleń ucha z wtórnymi zmianami o charakterze przerostowym. Rzadziej pierwotną przyczyną perforacji błony bębenkowej jest ciało obce lub choroba nowotworowa. U kotów zapalenie ucha środkowego może być następstwem choroby górnych dróg oddechowych.
Pacjenci z zapaleniem ucha środkowego wykazują objawy porażenia nerwu twarzowego, objawy zespołu Homera, bolesność okolicy puszki bębenkowej, bolesność przy otwieraniu jamy ustnej związaną z bliskością stawu skroniowo-żuchwowego. Zespół Homera to choroba spowodowana przerwaniem wspólczulnego unerwienia oka łączą-
ZAPALENIE UCHA ŚRODKOWEGO
88
09
-