DSC02689

13

betelom ,x/cki»an)m N* <łe >>cfc m>sU ś». Augustyn —•« p>t-»u Cn Mm imądrU' cm—, oj* wn^rł* czyn** takim jak c— pr/eszty. tt—po już nic ma.afcoga— prawłym. którego jeszcze nic nu.. lubteżcza-— tcnrmcjtom- który ledwie m pojawo-ajuż P««nija. *K pra—l>m jakby dały! do tego. by mc być? W jaki rpoońb i«n*jc ——czas. bMpi « Mgdne nic nu? Bo pnwUci mc byłoby jednak icu/nicj«osci i przyszłości. czyli istnieje śctriy nn«ick między «> dar/emanu przeszłymi a matmcfBymi i przyszły—. Na pywc _Co to jest cza*? iw. Augustyn odpo--Gdy nikł mnie alr pył*, wł—, co 10 jest cza*. Ale Wedy Jednak chcę L pytającemu wyjaśnić. 10 nir wl—". Sonata teł. ł* czaa stworzył Bóg. kaiyaiiAJtiKpaaan

I Tego typu dylematy UknoAcne dają wiele do myślenia, zwłaszcza w takie-U zarządzania czasem, a ucnrpMme planów—a np- swojego przyszłego dnia. llyyodMa. roku lub nawet całego łyda. Kontynuując lomMM na leniał różnic między u—i przeszły m. teraźniejszym i przyszłym, wino równieł przypo-muce stanowisko B. Pascala. który stw ictdził. że „terainlcjszoić nie J— aigdy naszym celem. Przeszłość I teraźniejszość są dla ras Jedynie środkami. Celem Jest tylko prz> szlołć".

ćwiczenia;

1.    PodajmlJ prób* napisaniu królktogo aaoju o tym. jaką wartością w Twoim życiu josl czas.

2.    Napisz, w konlukScIe wątpliwości św. Augustyna, krótki esej na temat tego. czy można zarządzać czasem skoro czasu przeszłego już nie ma. czas teraźniejszy jest ate za ułamek sekundy już go nie będzie, a czasu przyszłego jaszcza nie ma.

Nu podstawie dotychczasowych rozważań możemy powiedzieć, że wszyscy odbywamy podróż w czasie od przeszłości poprzez teraźniejszość ku przyszło-ści. Jest to podróż swoistym wehikułem czasu, ciągle do przodu. Przeszłości już nie ma, choć jeszcze trwa w naszej pamięci. Teraźniejszość jest tym. co istnieje tylko przez moment i łączy przeszłość z przyszłością. Przyszłości jeszcze nic | ma. bo są nią jedynie nasze marzenia, oczekiwania, przewidywania i plany. Dlatego tylko w tym zakresie możemy jeszcze coś z sobą zrobić.

Dla przeciętnego człowieka, który stara się wyłącznie jako tako przeżyć twoje życie, czas jest nieubłaganym starzeniem się i zbliżaniem do końca. Dla ludzi sukcesu oraz osób wybitnych i twórczych, czas jest jednym z najcenniejszych dóbr, których nie można zmarnować. Dla fizyków zachwyconych jego fenomenem czas jest intrygującym i niedającym się zbadać do końca zjawiskiem. Dla filozofów jest polem niekończących się dysput i dociekań. Dla menedżerów czas jest rzadkim i niezwykle cennym dobrem, którego ciągle brakuje.