f7

a dipol elektryczny b

Ryc.5. Rozkład ładunków na konduktorach: a) w obecności naelektryzowanej laski ebonitowej; b) po ich rozsunięciu i oddaleniu laski ebonitowej (trwałe naelektryzowanie konduktorów)

W procesach elektryzowania ciał mamy do czynienia z przepływem elektronów (ładunków), a nie z ich wytwarzaniem. Ładunek nie może powstać i nie może ulec zniszczeniu.

Zasada zachowania ładunku: W układzie ciał izolowanych elektrycznie, ładunek może być przeniesiony z jednego ciała do drugiego, ale jego całkowita wartość (suma algebraiczna) nie może ulec zmianie.

W doświadczeniach z elektrostatyki często używa się elektroforu, który składa się z dwóch krążków ebonitowego i metalowego.

uchwyt z izolatora

metalowy

krążek

ebonitowy

krążek

Ryc.6. Elektrofor

Do krążka metalowego przymocowany jest uchwyt z izolatora. Chcąc trwale naelektryzować krążek metalowy, należy krążek ebonitowy pocierać szmatką wełnianą. Następnie przykładamy do niego krążek metalowy trzymany za izolujący uchwyt. W chwili gdy krążki spoczywają jeden na drugim, dotykamy ręką krążka metalowego (elektrony spływają do Ziemi). Chwytając znowu za izolujący uchwyt oddalmy go od płyty ebonitowej. W ten sposób krążek

metalowy jest trwale naelektryzowany ładunkiem dodatnim.

6