gutowski4

i>-® «• M

Lub ranua jutrzenka dzień zaczynać będzie,

Lub rok pójdzie za rokiem i ze dniami swemi Jednego i spółnego szczęścia zażyjemy.

Nie owszem mię też Bóg mój upośledził w mieniu I mnie, jako i drugich na swćm ma baczeniu,

I mnie jest swe obejście są swe obfitości,

Jakie wiek pierwszy miewał w swojćj niewinności.

Patrz, gdzie góra ku niebu swoim wierzchem

godzi,

A źródła krzyształowe z swych piersi wywodzi; Tam pod nią mój domeczek, którego pod bokiem Niwy bujne kładą się nieprzejrzane okiem;

W koło nich płodne drzewa: tu palmy, daktyle, Kasztany, brzozy gładkie, co swych fruktów tyle, Co i miodów dodają. Owdzie puste kozy Wisząc na gór wierzchołkach, tną odrosłe łozy;

A tu sady dodają owocu bogato,

Ani mi skąpi darów swych jesień ni lato.

Żądze też sprośnćj nie znam, nie znam i chciwości,

Wesoły w swój bogatćj mieszkając mierności,

Ani ciekawie badam: Co też są oto ty Troski i wszelkie trudy niezbędne kłopoty,

*) Sposób iycis.