Image48 (3)

KRÓTKI PRZEWODNIK PO GRAMATYCE JAPOŃSKIEJ

Informacje ogólne

Cechy charakterystyczne języka japońskiego

Zdanie japońskie zgodne jest ze schematem SOV, gdzie

S - podmiot O - dopełnienie V - orzeczenie

Orzeczenie zawsze występuje na końcu zdania.

W języku japońskim orzeczeniem może być nie tylko czasownik, ale również przymiotnik. To dlatego, że przymiotniki, poza oznaczeniem cechy (biały, mądry, okrutny, itp.) zawierają w sobie znaczenie czasownika być. Przymiotnik ^'ókH znaczy nie tylko duży, ale również być dużym.

r¥ ^ŚT IŁ ó o Aoi sora w o miru. Patrzą na błękitne niebo.

\ Sora ga aoi. Niebo jest błękitne.

pf V' aoi - niebieski, błękitny sora - niebo JŁS miru - patrzeć.

Poza przymiotnikami i czasownikami funkcję orzeczenia może również pełnić spójka de aru, która jest odpowiednikiem czasownika „być” w języku polskim.

Honory fi kąty wność

W języku japońskim bardzo ważne jest umiejętne dobranie form gramatycznych i słownictwa pod względem statusu społecznego odbiorcy, sytuacji, w jakiej następuje wypowiedź, a także tematu wypowiedzi. Zjawisko to nazywa się honoryfikatywnością. Ze względu na kategorię „grzeczności”, czyli stopnia honoryfikatywności, wyróżnia się trzy podstawowe poziomy:

•    poziom nieformalny, w którym forma finalna przymiotnika i czasownika w czasie teraźniejszo-przyszłym jest zgodna z jego formą słownikową. Takich form używa się w rozmowie z osobami, z którymi pozostaje się w bliskiej relacji, ale występują one również w języku pisanym. Na przykład forma słownikowa (czyli odpowiednik bezokolicznika) czasownika czytać to Mtżyomu.

B    o Karę wa mainichi hon wo

yomu. On codziennie czyta książki.

•    poziom grzecznościowy neutralny, gdzie forma finalna czasownika w czasie terażniejszo-przyszłym jest zakończona na -masu, a po przymiotnikach.

-97-