img011

138

Pot! tarcza znajduje etę komora, cło kt órej dosyca spr;żom powietrze. Powietrz© przenika przez szczeliny w filcu do zbiornika i utrzymuje proszek nagi.otyczny w stanie rozpylonym (sfluidyzowanym). I>o zbiornika wprowadza się uprzednio namagnesowany przedmiot, na którym w miejscach wad gromadzą się cząsteczki proszku. Obecnie produkuje się automaty przelo-touo do kontroli walów korbowych, pracujaco na tej włośnio zasadzie.

Wykrywanie strumionio rozproszenia magnetycznego za pomocą proszku oprócz wielu zalet ma również i wady. Mała szybkość badania, zabrudzeni© badanego przedmiotu, niowiolki zasięg obniżają w pewnym stopniu stosowalność metody. Z togo toż powodu przy badaniach przedmiotów o prostych kształtach stosuje się do wykrywania strumienia rozproszenia uugnotyczne go odpowiednie sondy (rys. 8.9). Sondy posiadają duża czułość i pozwalają określić takZo głębokość polożonia wady. Przy użyciu sond możliwo jest osiąganie dużych prędkości badania oraz zautomatyzowanie rejestracji wykrytych wad.

2. U. Padania za pomocą prądów wirowych

Metody prądów wirowyoh lub metody indukcyjno stosowane w defektoskopii polegają na wykrywaniu różnie własności materiału badanych przodmiotów za pomocą zmiennogo polo magnotycznego. Umieszczenie danego elementu w zmiennym polu magnetycznym, wzbudzonym przez cewkę, powodujo indukowanie się w nim prądów wirowyoh, które z kolei wytwarzają własne pole magnetyczne skierowane przeciwko polu magnetycznemu cewki. Zmiany, jakim uloga pole magnetyczne cewki, zarejestrowane wsknźnikiora, sa miara własności ba-danogo materiału, a tokżo wskaźnikiem występowania wad.

Zależnie od kształtu i wielkości badanego przedmiotu stosujo się różne rodzaje cewek. Przy badaniu olomontów płaskich stosuje się najczęścioj cewkę stykowa (rys. 8.10a) lub widełkowa (rys. 8.IO0), zaś przy badaniu prętów i rur cewkę przelotowa (rys. 8.10b). Każda cowka może posiadać Jod-