img038

38

R '(r) « (l*kx(t+*)3 [l+kx(t)j - 1 ♦ kx(t) ♦ kx(t*r) k²R_w(r) *

^A    X

*    1 - k²R_x(fT)

S_x(w) * 2v6(u>} ♦ k²S_x(**»)

Podstawiając otrzymany rezultat do (C-30), otrzymujemy ostatecznie

^SAM^(te>) *    "o⁵ + ^w" "o⁵] * ł^k2Ao[^Sx^{( w}*_«₀> *

♦    S_xCu>- o>₀)J    (1.2.11)

Moc sygnału AM na podstawie zależności (C-31) wynosi

^PAM * ł ^Ao^(x'>^{2 1} 7 *0 * ^k *0    * i

^PAM * 7 ^Ao * 7 ^k2*o ^1,2 = ł ^Ao ^ł ł *^2ao^P*    (1.2.12)

Widmo gęstości mocy sygnału AM przedstawiono na rysunku 1.5b. Składa się ono z widma gęstości mocy sygnału modulującego przesuniętego w zakres wyższych częstotliwości oraz prążka odpowiadającego niemodulowanemu sygnałowi nośnemu. Modulacja AM prowadzi do dwukrotnego poszerzenia pasma, gdyż

"AM *

(1.2.13)

"AM

AM

00

Analizując rysunki 1.2b oraz 1.5b stwierdzamy podstawowy mankament dwu-wstęgowych modulacji amplitudy - nieekonomiczne wykorzystanie pasma kanału transmisyjnego. Widmo sygnału zmodulowanego: czy to OSB-SC, czy to AM jest ześrodkowane wokół częstotliwości nośnej i składa się z dwóch symetrycznych względem tej częstotliwości wstęg bocznych (symetria ta jest zachowana tylko wtedy, gdy uj_Q > u>_g - w przeciwnym przypadku widma składowe nakładają się częściowo na siebie). Stwierdzamy przy tym, że wstęgi boczne mają kształt identyczny jak widmo sygnału modulującego (uwzględniając odwrócenie widma w przypadku wstęgi dolnej). Możemy wobec tego oczekiwać, że każda ze wstęg bocznych niesie pełną Informację zawartą w