kbidziui U
12.1. TT-iTERAimA
. *
Teaperatura Jest Jednę z pode tacowy ch Wielkości teraodynaaiczrych charakteryzujscych etan cieplny ciała, Jego zdolność do pr2*Jaowenie lut oddawania ciepła. Ctresiła ona wewnętrzna kinetyczny energię cieplnego ruchu cząsteczek. Teaperatury nie nożna zalerryć bezpośrednio z powodu braku Jednostki wzorcowej, umożliwiajęcej porównanie. llolliwy Jest Jedynie poniar pośredni, to Jest poaier jednej s wielkości fizycznych, tak żrących ciał termometzycznych, ktćre s* funkcję teaperatur*'. Łale-ży tu rozszerzalność objętościowa cieł ntełyeh, ci»c2y i gazów, rezya-taneje, siła teraoelektryczne oraz intensywność promieniowania.
Calec określenie temperatury wprowadzono tak zwane skale termoostrycz-ne. Podstawowa skale, teraonetryczna Jest oparta na uszeregowaniu stałych teaperatur zsian stanu skupienia różnych ciał (chenicznit czystych pierwiastków ) przy normalnym ciśnieniu. Zaletę tej skali Jeat duża dokładność, wadę brak clęgłości. Stęd stosuje się Ję Jedynie do wzorcowania przyrzędów porterowych. Cięgła ekale teaperatur Jest oparts na rozszerzalności objętościowej dowolnego ciała Jako wielkości termonetrycznej.
Pierwsze skale termometryczne wprowadzili Pahrenbelt ?1715 r.),
Reanur (1730 r.) i Celsjusz (1742 r.) wykorzystujęc rozszerzalność o-bjętościowę rtęci.
Fahrenheit przyjęł Jako punkty stałe temperaturę krzepnięcia wodnego roztworu HH^C1<0° P' craz temperaturę topniejęcego lodu (32°P). Przedział tych temperatur podzielił na 32 części - stopni Fahrenheita.
Reanur i Celsjusz Jako punkty stałe przyjęli temperaturę topriejęce-gc lodu oraz wrzenia wody (przy noroalnyc ciśnieniu), przy czym Reanur przedział tych teaperatur podzielił na 8C części, a Celsjusz na 100 części.
Skalę teaperatur wyraża 1 stopień *
♦ « .
i stopień ■ ■■ ■
gdziet t* i t* - temperatury ograniczające skalę, c - ilość Jednostek podziałowych.