img168

168

kl w przekrojach podłużnych, a przekroje poprzeczne stanowią punkty graniczące z tym przekrojem*

kotpda punktów rozproszonych

Zakładamy sieć ciągów sytuaeyjno-wysokościowych, tzn. głównych, o długości maksimum 5 km, pomocniczych - o długości 1,5 km, lub wiszących - o długości 500 m (maksimum 2 stanowiska). Ciągi mierzymy i wyrównujemy jako oiągi sytuacyjne i niwelacyjne IV klasy* Odległości maksymalne pomiędzy stanowiskami niwelatora wynoszą 200 tt,. pomiędzy pikietami -50 m. Na każdym stanowisku mierzymy współrzędne biegunowe pikiet oraz ich cltnenty wysokościowe. Do pomiaru należy więc zastosować oiwelator z kręgiem poziomym lub teodolit z libelą niwelacyjną.

łietodę punktów rozproszouych stosujemy w terenie nieregularnym, wybierając do niwelacji fczw. punkty charakterystyczne w miejscach załamania spadku terenu lub równomiernie rozmieszczone punkty na większych powierzchniach o spadku jednostajnym (rys. 180)*

Rys. 180

Podczas pomiarów każdą metodą należy wykonać szkio połowy, na którym nanosi się wszystkie pikiety i łączy się liniami te sąsiadnie pikiety, pomiędzy którymi spadek terenu jest jednakowy, i wobec tego można pomiędzy nimi interpolować warstwice. Zaznaczamy również strzałką spadek terenu, jeżeli nożna'stwierdzić go na oko. Pożądane jest także narysowanie na szkicu orientacyjnym przebiegu warstwie v; terenie falistym lub górzystym, co stanowi później duże ułatwienie przy interpolacji warstwio.

5p or ządze nie mapy wy 8 o koś c i owe j

Po obliczeniu wysokości reparów roboczych i punktów niwelowanych (pikiet) unosimy na mapę sytuacyjną (yykreóloną sytuację zdjętą na osnowę przekrojów) wszystkie punkty wysokościowe, zapisując przy nich koty wysokości (ołówkiem). Na podstawie kot wysokościowych punktów oraz przy użyciu dodatkowych informacji ze szkiców polowych wykreślamy warstwicę (mapę warstwicową). yarstwica jest to linia krzywa przebieg jące przez