D4. Wybrane pojęcia teorii języków drzewowych i grafowych 199
Automatem %DFEDT z wyjściem nad zbiorem etykiet wierzchołkowych Et — {m,... , a„} i zbiorem etykiet krawędziowych T rozpoznającym drzewa EDT nazywamy (n + 2)-krotkę:
&DFEDT = (Q,bi,-- -ib„,F),
gdzie Q i F - jak w poprzedniej definicji, St, k = jest funkcją
przejścia zdefiniowaną następująco:
gdzie a* G Et, N - zbiór liczb naturalnych, = {rA \ r € T, A G Q}.
Funkcję rp dla automatu 21 dfedt zdefiniujemy analogicznie jak dla automatu 21 dft
1) dla wierzchołka a G Sr będącego liściem
rp(a) = {A, i) 6a = (-4, «')>
gdzie «' - numer produkcji, na bazie której została zdefiniowana ó„, wypisywany na wyjście,
2) dla wierzchołka a G Et posiadającego r(a) następników połączonych z wierzchołkiem a krawędziami rj,..., rr(a) i będących korzeniami poddrzew j/i,..., yr(a)
rP(a(TlVl • • • ^r(a)J/r(a))) = (A, «') O
oraz rp(yk) = (i4*,j(jb)), k = l,...,r(a) gdzie i,j(k) są takie jak w analogicznej definicji, czyli
rp(a(nyi ■ • -T-rtajyrfo))) = MmKvi).. • •,Tr(a)rp(yr(o))).
Konfiguracją automatu drzewowego z wyjściem (w obu przypadkach) nazywamy parę (INPUT,OUTPUT), gdzie INPUT - ciąg symboli opisujący analizę drzewa zapisanego w postaci nawiasowej, OUTPUT - ciąg numerów produkcji, jakie zostały użyte podczas dotychczasowej analizy drzewa.