img202

202

202

Sys. 215

•co 200 - 30C km. Aby ściśle określić położenie punktów triangulacyjnych na powierzchni odniesie nis, wykonujemy ponadto pomiary astrcncslcz-ne azymutu 1 współrzędnych geograficznych, zwykle na jednym z punktów huku Bieci triangulacyjnej rozwiniętego w bazy (tzw. punkty Łapiącemu). 71 obliczeniach sieci triangulacyjnych głównych opieramy się również na pomiarach grawimetrycznych.

3a podstawie pomierzonych elementów obliczany współrzędne punktów triangulacyjnych. Obliczenie -wykonujemy - b zależności od wymaganej dokładności - na elipsoidzie, kuli lob płaszczyźnie jako powierzchni odniesienia stosując wyrówna nie.

Sieci triangulacyjne państwowe typu klasycznego są zakładane zwykle w czterech etapach nazywanych rzędami.

Układ państwo?/® j sieci triangulacyjnej I rzędu obejmuje przylegające do slabie trójkąty o bokach około 25 ko długości, które tworzą sieć wieńcową, obejmującą ceły obszar kraju. Łańcuohy wieńców pomiędzy węzłami przebiegają w kierunkaoh południkowych i róoaoleźnikowych w odstępach nie przekracza Jących 200 km, 71 węzłach wieńców zakładane są sieci bazowe i punkty Laplace ^#a, a wewnątrz wieńców - cieoi wypełniające, Eelszym rozwinięciem układu państwowego są sieci triangulacyjne II rzędu o bokach około 20 - 12 km, sieci III rzędu o bokach 6- 10 km i wreszcie sieci IV rzędu stanowiące dowolne układy punktów wyznaczonych za psj-:;cą łańcuchów trójkątów lub wcinań jako ostateczne zagęszczenie aane-•ro obszaru punktami triangulacyjnymi.

Sieć wypełniająca jest 3iecią maiotiójkątową, unikaną w dawnych rozwiązaniach, i opiera się na oryginalnej koncepcji polskich sutorów. Sieć ta również może być wykor^stana nie tylko jako odnowa geodezyjna, ale i do lokalnych, badań kształtu geoidy.