IMGB62

mmi* którą wmywa się między korzenie dużą ilością wody. Po wniesieniu zmarznię-lych karp do pomieszczenia dobrze jest podnieść temperaturę do 20—28°C do czasu rozmarznięcia karp, a potem obniżyć do zalecanego poziomu, t). około 15^CC.

Na 1 m² mieści się 8—12 karp 3-letnich. albo 18 karp 2-letnich (Hfeslin i in. 1964).

W czasie pędzenia należy dbać o dostateczną wilgotność ziemi. Jej przesuszenie prowadzi do znacznej obniżki plonu. Na 1 m² potrzeba 150—2601 wody. zależnie od długości okresu pędzenia. Karpy nie wymagają dokarmiania (Hósslin i in. 1964). Niektórzy autorzy wskazują jednak, że 5—10 g na 1 m² N w postaci azotanowej stymuluje wyrastanie ogonków (Geissler 1979, Dehne i in 1969).

Im wyzsza temperatura, tym częściej należy nawadniać. Nie należy jednak dopuszczać do zbytniego wzrostu wilgotności powietrza. zwłaszcza w okresie zbiorów, ponieważ może to być przyczyną zwiększonego porażenia przez szarą pleśń. Wilgotność powietrza obniża się przez wietrzenie i zmniejszenie częstotliwości podlewania.

12.7.5. Zbiór i przygotowanie do obrotu

Zbiory rozpoczyna się wtedy, gdy ogonki mają około 25 cm długości. Wyrywa się je ręką. ostrożnie, bo są bardziej kruche niz w gruncie. Zbiory przeprowadza się dwa razy w tygodniu — dopóty, dopóki ogonki są dostatecznie grube, tzn. mają średnicę powyżej 15 mm.

Norma branżowa BN 73/9137-20 przewiduje jeden wybór rabarbaru. Zgodnie z nią ogonki powinny być świeże, jędrne, zdrowe, bez uszkodzeń mechanicznych, o barwie od bialawo-czerwonej do czerwonej. Minimalna długość wynosi 20 cm, a minimalna średnica 15 mm. Blaszka liściowa powinna być skrócona do długości 4 cm.

Ogonki mogą być dostarczane w pęczkach o masie 1 lub 2 kg albo luzem w skrzynkach. Ogonki można przetrzymywać przez 3 dni w przeciętnych warunkach. Zapakowane w folię i umieszczone w temperaturze 1—2 C mogą być przetrzymywane znacznie dłużej. W chłodni, w temperaturze 0—1 °C można składować rabarbar przez 2 tygodnie (Fritz i Stolz 1980), a zawinięte w folię przy temperaturze 0°C i wilgotności względnej powietrza 90% przez 4 tygodnie (Hruszka 1967).

Plony rabarbaru pędzonego są bardzo zróżnicowane i wynoszą z 1 m² od 3—4 do 10. a nawet 20 kg przy użyciu do pędzenia bardzo dużych karp (Zbiorowa 1977).

13. Truskawka — Fragaria grandiflora Duch.

13.1.    Znaczenie gospodarcze

Uprawa truskawki pod osłonami może być uznana za metodę, którą nazywamy w warzywnictwie pędzeniem (w pojemnikach w szklarniach lub tunelach ogrzewanych) albo uprawą przyspieszoną (najczęściej w gruncie — w umiarkowanie ogrzewanych szklarniach zimnych, przesuwnych tunelach lub w skrzyniach inspektowych).

Uprawa truskawki pod osłonami nie jest w naszym kraju rozpowszechniona. Popyt na świeże truskawki wczesną wiosną, mimo możliwości ich nabycia w postaci mrożonej z owoców zbieranych z uprawy polowej. nabrał w minionym piętnastoleciu dużego znaczenia w krajach Europy Zachodniej. W związku z tym. produkcja truskawki pod osłonami w okresie od marca do maja rozwinęła się w Rumunii, Bułgarii i na Węgrzech. Również w Polsce uprawę tę warto rozpowszechnić, gdyż zwiększa intensywność wykorzystania szklarni i tuneli oraz urządzeń w nich zainstalowanych, a owoce mogą być opłacalnym towarem zarówno eksportowym, jak i przeznaczonym dla krajowego konsumenta, dostarczanym na rynek od drugiej połowy marca do pojawienia się truskawek z uprawy polowej.

13.2.    Fizjologiczne podstawy uprawy pod osłonami

Według Cooke’a (1969) w rozwoju genera-tywnym truskawki można wyróżnić dwie fazy: fazę inicjacji tworzenia zawiązków pąków kwiatowych oraz fazę rozwoju i wzrostu kwiatostanów i kwiatów, prowadzącą do owocowania. Warunki środowiska, zwłaszcza klimatyczne, w tych dwóch fazach rozwoju są różne. Aby uzyskać opłacalny plon truskawki poza normalnym okresem plonowania tej rośliny w polu, należy stworzyć optymalne warunki rozwoju w obu fazach. Wymagania siedliskowe mogą się też różnić w zależności od odmiany.

Wielu autorów zalicza większość odmian do tzw. roślin dnia krótkiego i inicjacja tworzenia się pąków kwiatowych następuje dopiero przy wystarczająco długiej nocy (12—14 godzin). Nieco słabsza jest reakcja fotoperiodyczna truskawki w niskiej temperaturze powietrza (Cooke 1969). W uprawie polowej inicjacja pąków kwiatowych odbywa się jesionią.

Do pędzenia czy przyspieszonej uprawy pod osłonami bierze się materiał uzyskany z sadzonek powstałych w ubiegłym sezonie wegetacyjnym. Im wcześniej ukorzenione i lepiej wykształcone są sadzonki odmian truskawek, które podlegają bodźcom foto-periodycznemu i termicznemu, tym wyższego plonu można się spodziewać w uprawie pod osłonami.

Dotychczas nie prowadzono badań nad uprawą pod osłonami odmian truskawki, których reakcja fotoperiodyczna jest słabsza, na skutek czego powtarzają plonowanie kilkakrotnie w całym sezonie wegetacyjnym.

Jonkers (1965). przedłużając w miesiącach zimowych dzień do 16 godzin na dobę, stwierdził u odmian Glausa i Deutsch Evern