wadzania zabiegu polaryzacji gleby. Zabieg len polega na wyW, temperatury utrzymującej się przez kilka tygodni pod oltfyciefnłS^''' w patogenów glebowych, nicieni i nasion chwastów.
Obecnie podejmuje się prace nad wykorzystaniem folii fc, ^Sj przepuszczających jedynie część promieni świetlnych o lic te. absorbując promienie aktywne folosyntetycznia (PARkmw^iyl czcinie promienie cieplne i stanowią kompromis między folią stą. Uniemożliwiają one rozwój chwastów pod okryciem. i mają pośredni między czarną i przezroczystą folią wpływ na taitttaj *0i częściej do ściółkowania wykorzystuje się folie nicbicskozśdonci W uprawie pod osłonami grunt w szklarni osłania się folią na: białą na zewnątrz i czarną od spodniej strony. Białe Podkkp(Ju\ świetlne wewnątrz szkłami, zaś czarna, spodnia strona folii przcciwd.- N\j nemu rozwojowi na niej glonów. W uprawach potowych, ze mą temperaturę gleby o 1-2°C. a w godzinach południowych nawfltJjSą ją stosować w uprawie niektórych gatunków sadzonych w lecąc, ą « zapewnia lepsze przyjęcie się rozsady. ^
Kształtowanie się warunków termicznych pod iciAlkątaloyi^ kim od rodzaju tworzywa sztucznego i pory dnia. Znacznie lepsze panują pod czarną folią polietylenową niż pod włókniną polipropyleny^ nach rannych różnica w porównaniu z gruntem odkrytym wynosili 2^«cu,^ folii i tylko l°C w wypadku włókniny. W godzinach popołudniowy^^ temperatura pod folią była średnio o 4.5°C wyższa, a pod włókninąI w glebie nieśćiółkowanej.
Jednym z problemów, jaki występuje po zastosowaniu fota do jest jej usuwanie z pola, a następnie utylizacja. Zarówno jej ipilw^jg na wysypiska śmieci spotykają się z restrykcjami władz. Dlatego w cną ^ stopniu produkuje się ściółki z materiałów uzyskanych zc skrobi ipodkfry^ degradacji w glebie lub ze związków podlegających fotodcgradacji,iphfy polietylenu. Przykładowo wc Francji połowa ogólnej ilości używanej dokk4», nia folii podlega fotodegradacji. zaś wyższy koszt jej zakupu jest rekenp^ wyeliminowaniem nakładów pracy na usuwanie jej z pola. W Polsce zakłady przetwarzania odpadów / polietylenu i polipropylenu in.in. pfafei rolniczego, wykorzystywanych do produkcji rur, węży i opakowań.
12.5.1. Rośliny okrywowe i żywe ściółki
W uprawie warzyw poi owych ważnym elementem integrowaną i cłńf: ncj produkcji warzyw, które stawiają sobie za cci redukcję zużycia 9 ków ochrony roślin, jest wykorzystanie roślin okrywowych i żywychfciUk | Rośliny okrywowe od dawna były wykorzystywane jako nwwy1^ Uprawiane są poplonowo, wysiane w lipcu i sierpniu i przy orane pńźnąjtMMj nowią cenne źródło substancji organicznej i składników mineralnych.
^Świadczeniach, że ich działanie plonotwórcze utrzymuje się w ciągu 3 lat po w ^anjUł dorównując niejednokrotnie wartości nawozowej obornika.
Ostatnio wykorzystuje się rośliny okrywowe wysiewane popłonowo do ochro-dęby przed erozją, zaskorupianiem, ograniczeniem spływu powierzchniowego, n' ro^Y bilansu azotowego i ograniczenia strat tego składnika wskutek wymywania oraz zwiększenia aktywności biologicznej gleby. Rośliny warzywne sadzi |ub sieje w ściółkę i roślin okrywowych na wiosnę, co eliminuje cały zespół *!!riutk wiosennych roli i obniża nakłady na produkcję. Uproszczona i cncrgoow* UJdM uprawa bczorkowa przyczynia się do ograniczenia porażenia roślin upraw--eh pn« choroby i szkodniki.
jako rośliny okrywowe wykorzystywane są najczęściej rośliny motylkowate («yka ozima, koniczyna biała oraz mieszanki roślin strączkowych) i żyto. Mniej ziniottwałe gatunki są niszczone w ciągu zimy przez mróz, zaś odporne na niskie temperatury poddaje się dcsykacji przed siewem lub sadzeniem warzyw na wiosnę. Pdnią więc one rolę ściółki organicznej na powierzchni gleby chroniącej skutecznie pjgl zachwaszczeniem przez 30- 75 dni zależnie od gafunku rośliny oraz wanm-| uprawy. Taki okres ochrony roślin przed chwastami nic wymaga stosowania babicydów powschodowych.
Innym sposobem wykorzystania roślin okrywowych w uprawie integrowanej I warzyw są żywe ściółki. Żywe ściółki, czyli rośliny uprawiane współrzędnie z wa-pwjmi. zapewniają ochronę przed zachwaszczeniem międzyrzędzi, spadek populacji niektórych szkodników w uprawach warzyw, ograniczają również erozję gleby i jej zaskorupianie się oraz wypłukiwanie azotu poza zasięg systemu korzeniowego | rosimy uprawnej, przyczyniają się również do utrzymania dobrej struktury gleby. Wsiewki po zakończeniu uprawy stanowią cenne źródło substancji organicznej i składników pokarmowych, mogą być więc traktowane jako wartościowe nawozy I zielone zapewniające dobre plonowanie rośliny następczej.
Rośliny okrywowe przeznaczone do uprawy współrzędnej powinny odznaczać się krótkim okresem wschodów, zdolnością szybkiego okrywania gleby, małą wysokością oraz niewielkim zapotrzebowaniem na azot bądź dzięki symbiozie z bakteriami brodawkowymi korzystać z azotu atmosferycznego. Dotychczas za najlepsze żywe ściółki uważa się koniczynę białą, życicę trwałą, wykę ozimą, raniej przebadane są komonica, koniczyna czerwona, sorgo i soczewica.
Uzyskanie dobrych efektów produkcyjnych przy zastosowaniu żywych ściółek jest w dużym stopniu uwarunkowane wyborem odpowiedniej rośliny warzywnej ó? uprawy współrzędnej, jak również siewki stanowiącej roślinę okrywową oraz zastosowanie odpowiedniego terminu jej wysiewu na pole. Według dotychczasowego rozeznania, obecność roślin okrywowych najlepiej znoszą warzywa wieloletnie, np.raba»bar oraz warzywa roczne i dwuletnie uprawiane z rozsady, charakteryzujące się długim okresem wegetacji, jak: por, kapusta głowiasta późnych odmian, kukurydza cukrowa, wysokorosnące odmiany pomidora prowadzone przy palikach. Ewentualny spadek plonu warzyw uprawianych z wstewkami może być z powodzeniem zrekompensowany w latach następnych, kiedy spełnią one rolę nawozu zielonego przyorane-