k15

Technika badania

Rutynowe badanie elektrokardiograficzne powinno być wykonywane w warunkach zapewniających odpowiednią jakość zapisu. Szczególną uwagę należy zwrócić na odpowiednie ułożenie pacjenta w trakcie badania, prawidłowe umocowanie elektrod oraz prawidłową kalibrację elektrokardiografu. Badanie należy wykonywać w pozycji leżącej na wznak, tak aby kończyny górne nie stykały się z tułowiem, a kończyny dolne - ze sobą. Podczas wykonywania zapisu pacjent powinien leżeć w spokoju, nie napinając mięśni. Elektrody kończynowe umieszcza się na zewnętrznych częściach przedramion i podudzi, najczęściej w okolicy nadgarstków i kostek. Elektrody przedsercowe mocuje się w punktach omówionych w Tabeli 1, pamiętając by ściśle przylegały do skóry klatki piersiowej i nie stykały się ze sobą. W celu późniejszej prawidłowej interpretacji zapisu, niezbędna jest znajomość prędkości przesuwu papieru i cechy. Zwykle spotykamy elektrokardiogramy z prędkością przesuwu 25 mm/sekundę. W razie trudności w interpretacji stosowany jest -preferowany w niektórych szpitalach i przychodniach - przesuw z prędkością 50 mm/sekundę. Stosowanie przesuwów 10 mm/s i lOOmm/s należy do rzadkości. Cecha w zwykłych zapisach EKG jest stała i jednemu milimetrowi odpowiada 0,1 mV (np. załamek o amplitudzie P 2,5 mm odpowiada 0,25 mV). Cecha służy do obiektywnego i porównywalnego pomiaru amplitudy załamków.