Wiązania donorowo-akceptorowe występują w jonach, np.: w NHj, H30+, w tlenkach niemetali, np.: w S03, P205, C1203, w kwasach tlenowych, np.: w H2S04, H3PO4, HC102, HC104, HN03, a także w związkach kompleksowych.
Aniony kwasów tlenowych są przykładami związków kompleksowych, w których donorem pary elektronowej jest jon tlenkowy O2Oksoaniony pierwiastków III okresu, powstające po skoordynowaniu przez jony krzemu, fosforu, siarki i chloru na odpowiednich, dodatnich stopniach utlenienia, czterech jonów tlenkowych, są przykładem prostych jonów kompleksowych typu: SiO^, POj , SO2 , CIO, o budowie tetraedrycznej. Natomiast kationy pierwiastków II okresu - bor, węgiel, azot na odpowiednich stopniach utlenienia, ze względu na małe rozmiary swych jonów, mogą skoordynować tylko trzy jony tlenkowe i utworzyć oksoaniony typu BOj“, CO2 , N03. Budowy tych jonów nie można opisać za pomocą jednego wzoru (Rys. IY.23).
tO: 11 |
~ |
1 •• -O: •• _1 |
:0: |
— |
1- O- 1_ | |
+-► |
-—» |
«-► |
„łśk | |||
:Ol lOl •• *• |
JO sOs •• •• |
JO: Ot •• •• |
O O |
Rys. IY.23. Struktury rezonansowe jonu azotanowego (V).
Każda ze struktur granicznych sugeruje, że niektóre wiązania są pojedyncze, a niektóre podwójne - stąd cząsteczka powinna być asymetryczna. W rzeczywistości zmierzone doświadczalnie długości wiązań wykazują wartość pośrednią pomiędzy typowym wiązaniem pojedynczym, a typowym wiązaniem podwójnym, co pozwala wnioskować, ze prawdziwa struktura jest hybrydą rezonansową dwóch lub większej liczby struktur granicznych.
4.1.1. Atom centralny i ligandy
Dzięki temu, że mogą tworzyć się wiązania donorowo-akceptorowe, mogą powstawać wielo-atomowe jony o skomplikowanej budowie, zwane jonami kompleksowymi. Wchodzą one w skład związków kompleksowych. Dlatego też związki kompleksowe (koordynacyjne) można uznać za pochodne związków prostych, w których do jednego lub kilku atomów lub jonów dysponujących wolnymi obszarami orbitalnymi przyłączyły się jony lub cząsteczki drugiego związku chemicznego posiadające wolne pary elektronowe.
W związku kompleksowym można wyodrębnić wewnętrzną i zewnętrzną sferę koordynacyjną.
W skład sfery wewnętrznej, zwanej jonem kompleksowym, danego związku kompleksowego wchodzą: jon centralny zwany centrum koordynacji i otaczające go ligandy.
Jonami centralnymi są najczęściej kationy - jony pierwiastków z podgrup, o niecałkowicie zapełnionych elektronami podpowłokach p lub d. Wśród metali, posiadających niezapełnione podpowłoki typu d, najczęściej jony kompleksowe tworzą następujące metale: żelazo, kobalt, nikiel, mangan oraz platynowce, miedziowce i cynkowce. Atomy tych metali mają większą tendencję do tworzenia kompleksów na wyższych stopniach utlenienia. Występująteż kompleksy, które mają więcej niż jeden jon centralny.
135