Kompleksy str4

4. Wiązanie koordynacyjne

Wiązanie, w którym jedna lub kilka wspólnych par elektronów pochodzi od jednego atomu, a drugi atom daje tylko dla tych par niewypełnione orbitale, nazywamy wiązaniem koordynacyjnym (semipolamym, donorowo - akceptorowym). Różni się ono od wiązania kowalencyjnego sposobem powstania. Atom, który do utworzenia wiązania dostarcza parę elektronową nazywa się donorem (czynnikiem nukleofilowym - „lubiącym” jądro), a atom przyjmujący elektrony jest akceptorem (czynnikiem elektrofilowym - „lubiącym” elektrony). Warunkiem tworzenia się wiązań koordynacyjnych jest nie tylko duża skłonność akceptora do przyjęcia pary elektronowej, ale również na tyle słabe związanie wolnych par elektronowych w donorze, aby mogły one ulegać przesunięciu (np.: z powodu silnego związania par elektronowych i braku ładunku nie uczestniczą w wiązaniach koordynacyjnych atomy gazów szlachetnych). Wiązania koordynacyjne zaznaczamy we wzorach elektronowych strzałką skierowaną od donora pary elektronowej do jej akceptora.

134