Zobowiązaniem nazywamy stosunek prawny, w którym jedna ze stron (wierzyciel) może domagać się od drugiej strony (dłużnika) określonego zachowania, czyli świadczenia.
Zobowiązanie solidarne - w sytuacjach szczególnych, występuje kilku dłużników lub kilku wierzycieli. O solidarnym charakterze świadczenia decyduje ustawa lub zawarta przez strony umowa. Solidarność dłużników polega na tym, że wierzyciel może domagać się świadczenia od któregokolwiek z dłużników albo do kilku z nich, którzy po spełnieniu świadczenia rozliczają się między sobą. Solidarność wierzycieli polega na tym, że każdy z nich może się domagać od dłużnika spłacenia świadczenia do swoich rąk.
Świadczenie - obowiązujący dłużnika sposób zachowania. Może polegać na pewnym działaniu lub wstrzymaniu się od czynności, do których dłużnik w innych warunkach byłby uprawniony.
Źródła zobowiązań:
a) Czynności prawne (umowy) - określa świadczenia. W czynnościach prawnych dwustronnych zazwyczaj każda ze stron jest jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem, np. sprzedawca jest zobowiązany do przeniesienia własności i wydania rzeczy, a kupujący do odebrania jej odebrania;
b) Czyny niedozwolone (delikt) - w wyniku których powstaje szkoda i naruszenie czyjegoś prawa podmiotowego. Zachowanie bezprawne często jest przestępstwem. Sprawca takiego czynu jest zobowiązany do pokrycia szkody. Szkoda to uszczerbek w sferze majątkowej i składa się z realnej straty oraz utraconych korzyści (to, o co nie wzrósł majątek). Sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie. Krzywdą nazywamy uszczerbek w sferze niemajątkowej. Krzywda jest pojęciem niemierzalnym. Sposobem jej naprawienia jest zadośćuczynienie, niekoniecznie mające charakter finansowy.