Obraz0129

129

8.2.1.3. Wiertła do głębokich otworów

Wiertła kręte do głębokich otworów. Do obróbki otworów głębokości do 10 d można stosować wiertła z wywierconymi otworami (kanałami) na ciecz chłodzącą (rys. 8.6).

L

■tt

Rys. 8.6. Wiertło kręte z otworami na ciecz tuj chłodzącą

Po wyfrezowaniu prostych rowków wierci się dwa proste kanały, a następnie całość skręca się tak, żeby uzyskać wiertło kręte. Wykonanie takiego wiertła jest trudne. Prostszy sposób polega na wyfrezowaniu lub wy szlifowaniu w wiertle normalnym rowków śrubowych i osadzeniu w tych rowkach rurek miedzianych lub mosiężnych. Wspólną cechą obu konstrukcji jest zanieczyszczenie wiórami otworów doprowadzających ciecz chłodzącą.

Wiertło działowe jest najstarszym i najprostszym narzędziem do wykonywania głębokich otworów (rys. 8.7). Praca wiertła działowego jest dość ciężka, a możliwość zakleszczenia zmusza do stosowania niewielkiego ręcznego posu-wu („na czucie”) oraz do częstego wysuwania wiertła z otworu w celu usunięcia wiórów i posmarowania narzędzia olejem. Wiertło to musi być wprowadzone do wykonywanego otworu, co uzyskuje się przez wykonanie wstępnego wiercenia wiertłem krętym tej samej średnicy.

^ R

Wiertła lufowe. Do wiercenia otworów bardzo głębokich (15-100 d i więcej) stosuje się wiertło specjalnej konstrukcji, zwane wiertłem lufowym (rys. 8.8). Wiertło to składa się z części roboczej wykonanej ze stali szybkotnącej lub z węglików spiekanych, rury cienkościennej ze stali stopowej i chwytu ze stali niestopowej jakościowej.

W odróżnieniu od wierteł działowych, wiertło lufowe może pracować w sposób ciągły. Jest to możliwe dzięki doprowadzeniu do ostrza wiertła cieczy pod wysokim ciśnieniem, która poza chłodzeniem wiertła, wypłukuje powstające wióry. Ciecz doprowadzana jest otworem w koipusie wiertła i odpływa po