Obraz0

„Systemy nawodnień grawitacyjnych” - nawodnienie podsiąkowe

wzrostu prędkości wody w rurociągu (V_p):

^hz=“ [m],

² g

V²

_ p

strat na wlocie:

h₃ =

e • V²

-1T*- Em],

2-g

oporów tarcia w rurociągu:

V² L

gdzie:

V_p - prędkość wody w przepuście [m-s*¹],

r

R - promień hydrauliczny - dla przekroju kołowego R = — [m], c - współczynnik prędkości obliczany ze wzoru Kutnera lub Bazina.

Sumaryczne straty w przepuście wynoszą:

Z^hstr. =h₁ + h₂+h₃+h₄ [m] ze względów praktycznych pomijane są straty hi, a więc:

£^h,tr.=

e -V„ V„² L

2-g    2-g c² R

= 1 + e +

²-g-^L) ^v,

c^z RJ 2g

[m],

d .    2-g-4    , . . _r ,    .    .

ponieważ R = — oraz k = —==— w efekcie formuła przyjmuje postać: 4    c

Sh_s«r.=

f

1 + e + k •

2-g

[m]

_„Systemy nawodnień grawitacyjnych” - nawodnienie podsiąkowe___

11.1.1. Obliczenie średnicy przepustu

Aby określić średnicę przepustu drogowego na rowie doprowadzającym wodę do nawodnień, w pierwszej kolejności należy ustalić przepływ miarodajny (Q_m). Oblicza się go jako iloczyn niezbędnego dopływu jednostkowego brutto qi_br. [l-s"¹-ha'¹] i powierzchni obiektu nawadnianego A_N [ha]:

Q_m^=cW-^AN [m³ s-¹]

Powierzchnię obiektu nawadnianego ustala się z iloczynu sumarycznej długości rowów nawadniająco-odwadniających (L_Cr) i ich rozstawy (L):

A_n = L_cr • L [ha]

A_n =4192-70 = 293440 m² = 29,3 ha

dysponując wszystkimi danymi można obliczyć przepływ miarodajny:

Q_m =4,27-29,3 = 125,11 l-s'¹ = 0,125 m³ s“¹

Założenie do obliczenia światła przepustu:

■    średnica przepustu nie może być mniejsza niż szer. dna rowu (d>b),

■    możliwe jest pewne podpiętrzenie wody w rowie powyżej przepustu.

Dane:

■    Q_m = 0,125 m³-s"¹,

■    L = 8,0 m - długość przepustu,

■    V_dop. = 1,50 m-s'¹ - dopuszczalna prędkość wody w przepuście.

obi.

V,

dop.

0,125

1,50

= 0,08 m²

40