Obraz0

„Systemy nawodnień grawitacyjnych” - nawodnienie podsiąkowe

wzrostu prędkości wody w rurociągu (V_p):

Vi

p

2 g

h₂ -ttt: [m],

strat na wlocie:

e • V²

h₃=“- [^m]

2g

■ oporów tarcia w rurociągu:

Vp ■ I—

h₄=^^[m^].

gdzie:

V_p - prędkość wody w przepuście [m s'¹],

r

R - promień hydrauliczny - dla przekroju kołowego R = - [m], c - współczynnik prędkości obliczany ze wzoru Kutnera lub Bazina.

Sumaryczne straty w przepuście wynoszą:

IXtr.=^h1^+h2+^h3+^h4 [™] ze względów praktycznych pomijane są straty h₁, a więc:

V²    e-V²    V² L    f    2-g-n V_p²    ₁

^ ^str 2 g    2 g    c² R    ^    c² rJ 2 g

_ d .    2-g-4    , , . .

ponieważ R = — oraz k = —^— w efekcie formuła przyjmuje postać:

£h_str.=|1 ₊ e ₊ k.M.^L _[m]

_„Systemy nawodnień grawitacyjnych” - nawodnienie podsiąkowe_ _

11.1.1. Obliczenie średnicy przepustu

Aby określić średnicę przepustu drogowego na rowie doprowadzającym wodę do nawodnień, w pierwszej kolejności należy ustalić przepływ miarodajny (Q_m). Oblicza się go jako iloczyn niezbędnego dopływu jednostkowego brutto qi_br. [I s¹ ha'¹] i powierzchni obiektu nawadnianego A_N [ha]:

Qm=q.br. ^AN

Powierzchnię obiektu nawadnianego ustala się z iloczynu sumarycznej długości rowów nawadniająco-odwadniających (L_Cr) i ich rozstawy (L):

A_n = L_cr • L [ha]

A_n = 4192-70 = 293440 m² = 29,3ha

dysponując wszystkimi danymi można obliczyć przepływ miarodajny:

Q_m = 4,27 ■ 29,3 = 125,11 ls‘¹ = 0,125 m³ s“¹

Założenie do obliczenia światła przepustu:

■    średnica przepustu nie może być mniejsza niż szer. dna rowu (d>b),

■    możliwe jest pewne podpiętrzenie wody w rowie powyżej przepustu.

Dane:

■    Q_m = 0,125 m³ s¹,

■    L = 8,0 m - długość przepustu,

■    V_dop. = 1,50 m s"¹ - dopuszczalna prędkość wody w przepuście.

obi.

V,

dop.

0,125

1,50

= 0,08 m^J

40