Ochrona przeciwpożarowa na budowie obejmuje:
• przeszkolenie wszystkich pracowników w zakresie ochrony przeciwpożarowej (odbywa się to łącznie z przeszkoleniem bhp),
• przestrzeganie przepisów przeciwpożarowych oraz przepisów organizacji placu budowy i wznoszonych obiektów,
• umieszczenie w odpowiednich miejscach instrukcji przeciwpożarowej,
• zaopatrzenie budowy w sprawny sprzęt gaśniczy, i zorganizowanie odpowiednich dróg ewakuacji,
• zapewnienie możliwości zaalarmowania Straży Pożarnej, i zorganizowanie punktu udzielenia pierwszej pomocy.
Każda budowa musi byó wyposażona we właściwy, sprawny i racjonalnie rozmieszczony sprzęt ochrony przeciwpożarowej. Sprzęt ten obejmuje: zbiorniki i beczki z wodą, skrzynie z piaskiem, wiadra, siekiery i topory, bosaki, drabiny, hydronetki, koce azbestowe, gaśnice (śniegowe, proszkowe, pianowe i halonowe).
Gaśnice powinny byó umieszczone na budowie w pobliżu składowisk (magazynów) materiałów palnych, w warsztatach pomocniczych (np. ciesielnie, spawal-nie), w pomieszczeniach użytkowanych przez pracowników (np. szatnie, biura), w kabinach wszystkich ciężkich samojezdnych maszyn budowlanych.
Gaśnice śniegowe są napełnione skroplonym dwutlenkiem węgla (C02). Są one przeznaczone do gaszenia: przewodów i urządzeń elektrycznych pod napięciem, farb i lakierów rozpuszczalnikowych, cieczy i gazów palnych oraz materiałów, których nie wolno gasić wodą.
Gaśnice proszkowe są napełnione proszkiem oraz sprężonym dwutlenkiem węgla. Gaśnicami proszkowymi można gasić: ciecze i gazy palne, przewody i urządzenia elektryczne pod napięciem, silniki spalinowe, pojazdy mechaniczne.
Gaśnice halonowe są napełnione ciekłymi związkami chloru i bromu. Gaśnicami tymi można gasić: silniki spalinowe, maszyny i urządzenia elektryczne pod napięciem, gazy palne, pojazdy mechaniczne i samojezdne maszyny budowlane.
Gaśnice pianowe są naładowane kwasami i zasadami pod ciśnieniem dwutlenku węgla. Gaśnice te służą do gaszenia ciał stałych palnych i cieczy palnych. Gaśnicami pianowymi oraz wodą nie wolno gasić przewodów i urządzeń elektrycznych będących pod napięciem.
Do gaszenia pożarów na placu budowy wykorzystuje się także wewnętrzne i zewnętrzne sieci wodociągowe. Sieci wodociągowe przeznaczone do celów przeciwpożarowych powinny być wyposażone w hydranty. W żadnym wypadku dostęp do hydrantów nie może być utrudniony przez cały czas prowadzenia budowy.
Jednym z elementów zabezpieczenia przeciwpożarowego na placu budowy jest także zachowanie bezpiecznej odległości między budynkami tymczasowymi i innymi budynkami w zależności od stopnia palności dachów — co jest określone odpowiednimi przepisami.
Transport na placu budowy odbywa się najczęściej: ręcznie (w taczkach lub tzw. japonkach), przenośnikami taśmowymi, żurawiami lub innymi dźwigami (np. przyściennymi), rurociągami, pojazdami samochodowymi lub samobieżnymi. Kaidy z wymienionych transportów wymaga innej organizacji pracy i może być powodem innych zagrożeń, a więc potrzebuje innych zabezpieczeń. Zgodnie z przepisami bhp, na placu budowy do transportu należy stosować maszyny, urządzenia i sprzęt transportowy w pełni sprawny technicznie, zgodnie z przeznaczeniem i warunkami transportowymi ustalonymi przez producenta.
Taczki i japonki powinny mieć sprawne i lekko obracające się koła; uchwyty nie mogą mieć uszkodzeń kaleczących ręce. Trasa przejazdu powinna być dobrze oświetlona i widoczna oraz prowadzić po twardej i równej nawierzchni, np. potorze z grubych desek.
Przenośniki taśmowe powinny podczas pracy być ustawione w sposób stabilny. Kąt pochylenia taśmy przenośnika nie może być zbyt duży, aby transportowany materiał (sypki lub drobnowymiarowy) nie zsuwał się w stronę przeciwną do kierunku ruchu taśmy i nie powodował zagrożenia upadkiem.
Wyłączniki elektryczne wszystkich maszyn powinny być umieszczone w łatwo dostępnych miejscach.
Żurawie —ich strefy robocze należy zabezpieczyć:
- przez ustawienie ogrodzeń (np. dwukolorowe barierki taśmowe),
- przez umieszczenie tablic ostrzegawczych,
1 przez ustawienie pracownika ostrzegającego o zagrożeniu.
Strefą zagrożoną przez żuraw są:
- miejsca postoju lub przejazdu żurawia,
- powierzchnia określona maksymalnym wysięgiem żurawia,
- powierzchnia dodatkowo zwiększająca bezpieczeństwo równa 0,1 największej wysokości podnoszenia.
Wyznaczenie strefy niebezpiecznej nie jest jednoznaczne z usunięciem z niej wszystkich ludzi na czas trwania robót związanych z transportem.
Rurociągami mogą być transportowane materiały płynne (np. masy betonowe) lub sypkie (np. cement). Rurociągi znajdują się pod ciśnieniem wytwarzanym przez pompy lub sprężone powietrze. Istnieje więc możliwość pęknięcia lub „odizutu” końca elastycznego rurociągu (np. przy nagłej zmianie ciśnienia), co może zagrażać znajdującym się w pobliżu pracownikom. Ochrona polega na zaopatrzeniu rurociągów w odpowiednie osłony w miejscach szczególnie niebezpiecznych, właściwego ułożenia ich trasy transportowej (z zachowaniem wymaganych luków), właściwego oparcia na podporach, szczelnego zamocowania złączy, dobrego unieruchomienia końca rurociągu, zakazu demontażu lub naprawy rurociągu znajdującego się pod ciśnieniem.
Ochrona przy transporcie pojazdami samochodowymi lub samobieżnymi nie odbiega od zasad powszechnie znanych w ruchu drogowym.
103