pety moje opracowania4

e

^(0 =

/(O _ *(0

■ = A

\j )li<ocku;

dla r e/0, •* /

/l

/

III. OBIEKTY ZŁOŻONE

Na ogół obiekt może być traktowany jako system złożony z bloków funkcjonalnych, między którymi zachodzą relacje umożliwiające systemowi realizację wymaganych funkcji. Termin „blok funkcjonalny” może oznaczać zarówno pojedynczy element jak i duży podsystem. Zależy to od rodzaju systemu i sposobu podejścia do zagadnienia. Relacje niezawodnościowe między systemem jako całością i jego elementami mogą być opisane w różny sposób. Wszystkie sposoby ich przedstawienia służą zilustrowaniu „sposobu uszkodzenia” systemu. Analiza struktury niezawodnościowej systemu umożliwia podjęcie racjonalnych działań mających na celu zwiększenie jego niezawodności.

Struktura niezawodnościowa systemu jest to taka funkcja, która każdej kombinacji stanów elementów systemu w sposób jednoznaczny przyporządkowuje stan tego systemu jako całości.

<p: SjX $2 x Si .v... .v S„ S gdzie:

Sr - stan elementu /;

S - stan systemu:

» - liczba elementów

Jeżeli stan elementu i, i = 1,2.....n jest przedstawiony jako zmienna dwuwartościowa (binarna) xi

przyjmująca wartość 1, gdy element jest zdatny albo wartość 0, gdy jest on niezdatny, a przez x

oznaczony zostanie wektor stanów (x1, x2.....xn) to stan systemu można przedstawić jako również

dwuwartościową funkcję opisaną na tym wektorze.

Jeżeli wiadomo z jakich elementów składa się obiekt oraz jaki jest stan poszczególnych elementów, to można powiedzieć jaki jest stan systemu tylko wówczas, gdy znana jest jego struktura niezawodnościowa. Identyfikacja struktury niezawodnościowej systemu wymaga określenia funkcji, jaką ma ten system do spełnienia oraz kryteriów uznania go za niezdatny.

Strukturę niezawodnościową systemu można przedstawić np. w postaci:

-    grafu - nazywanego schematem blokowym niezawodności;

-    tablicy,

* funkcji logicznej,

-    funkcji analitycznej,

-    ścieżek zdatności i przekrojów niezdatności,

-    drzewa uszkodzeń