PIC12

40

przrcr»xóti*łc do is. który nic zależy od polaryzacji, waitosć prądu $cocnc)i minie w miarę zwiększania napięcia na złączu spolaryzowanym w lacnmkn zaporowym. Dła złącz p-n wykonanych z materiału o średniej i dużej wartości przerwy zabronionej drzem. GnAsJ prąd generacji dominuje i jest o kdka rzędów większy od prądu nasycenia.

Trzecia składowa prądu w kierunku zaporowym związana jest ze zjawiskiem upływu po powierzchni złącza i po defektach wewnętrznych. Ta składowa zwykłe jest proporcjonalna do przyłożonego napięcia i modeluje się ją rezystancją równoległą (rezystancją upływu).

Podsumowując, prąd diody spolaryzowanej zaporowo (ale nie w zakresie przebicia) la (JT - ang. „revccsc") składa się r trzech składowych:

^la=¹s+¹~+^l*    /2-2.8Z

gdzie: /*- prąd nasycenia. t^-prądgeaencil t+t - prąd upływu.

2.2. Bememy stabilizacyjne. Dioda Zenera

Dioda Zenera (stabilitron) jest to półprzewodnikowy element stabilizacyjny, w którym wykorzystuje się efekty: Zenera i powielania lawinowego. Występują one podczas zaporowej polaryzacji złącza p-n.

Ryft.2.3. Tunelowe przejście elektronu z pasma podstawowego do puma przewodnictwa

Efekt Zenera polega na tunelowym przejściu elektronu, (tzn. bez straty energii) z puma podstawowego do pasma przewodnictwa półprzewodnika. Występuje on przede wszystkim półprzewodnikach silnie domieszkowanych (cienkie złącze, a co za tym idzie duZc natężenie pola elektrycznego w jego obszarze (-10¹ V/m.)). Występuje w diodach, których napięcie przebicia leży w zakresie 2rfV, ^a

1

W. Marciniak: Przyrządy półprzewodnikowe i układy inlnw WNT. Warszawa, radź. 4. s-2D2-2Q8