polski ubior6

82. Guzy Z imitacją turkusów Z dclii Stefana Ilatorego

„mcszyńskicgo“ (z Miśni) oraz cieńszych i mniej spilśnianych tkanin wełnianych, typu karazji czy czamletu. Podszywano je natomiast atłasem, kitajką (tańsza tkanina jedwabna), bagazją (tkanina bawełniana, zwana płótnem tureckim), gorszymi gatunkami sukna lub futrzanymi błamami. Delie charakteryzowały żywe barwy i śmiałe łączenia kolorów wierzchu i spodu. Dla zwiększenia efektu wykańczano je listwami, pętlicami, ozdobnymi guzami, które bywały poważną lokatą kapitału. W spisach ruchomości mieszczańskich, a zwłaszcza patrycjatu, wymieniane są guzy wykonane z kruszców i wysadzane cennymi kamieniami, najczęściej turkusami i rubinami. Te kosztowne wyroby złotnicze przyszywano jedynie do ubiorów reprezentacyjnych. Do codziennych zaś lub przeznaczonych na polowanie dodawano guzy pasmanteryjne, oplatane na toczonych z drewna foremkach. Zachowane guzy z dclii Stefana Batorego odznaczają się wymyślnym kształtem rozetek wysadzanych kamieniami imitującymi turkusy (rys. 82).

Umieszczone na przodzic dclii dwa pionowe rozcięcia cławały moż-

83. Mieszczanin krakowski w grupie piechoty, w dclii z krótkimi rękawami, przyozdobionej pętlicami ; Żnpatt z wysokim w tyle kołnierzem

84. Sposób noszenia dclii w stroju polskim, krótkie jasne iupany i tiemne spodnie